Lewis & Short

2. lĭgo, ōnis, m., a mattock, grub-axe, hoe.

  1. I. Lit.: longis purgare ligonibus arva, Ov. P. 1, 8, 59: ligonibus duris humum Exhaurire, Hor. Epod. 5, 30: ligonibus Versare glebas, id. C. 3, 6, 38; Ov. Am. 3, 10, 31: centeno ligone domare arva, Mart. 4, 64, 32: fractus, so called from the bent form of the iron, Col. poët. 10, 88: erectum domito referens a monte ligonem, Juv. 11, 89.
  2. II. Poet.: defluit aetas Et pelagi patiens et cassidis atque ligonis, i. e. tillage, agriculture, Juv. 7, 33.