Lewis & Short

2. lectus, i, m. (nom. lectum, i, n., Dig. 32, 1, 52, § 9; 34, 2, 19, § 8; lectus, ūs, Plaut. Am. 1, 3, 15; al. lecti; Sen. Ep. 95, 72 Haas; Cornif. ap. Prisc. 711 P.) [Gr. λέχος, ἄλοχος, λόχος, λόχμη; Lat. lectica; cf. Germ. Lager], a couch, bed.

  1. I. In gen.: meum quidem te lectum certe occupare non sinam, Plaut. Truc. 5, 71: dapsilis, id. ib. 1, 1, 34: standumst in lecto, id. Men. 1, 1, 26: lecti loris subtenti, Cato, R. R. 10: in lecto esse, Cic. Fam. 9, 23; id. Tusc. 5, 20, 59: lecto teneri, to be confined to one’s bed, id. Verr. 2, 5, 7, § 16: surgere lecto, Prop. 2, 18 (3, 15), 31: descendere lecto, Tib. 1, 2, 19 (al. derepere): lectus Proculā minor, too short for, Juv. 3, 203: pedes lecti, in quo cubat Dialis, luto tenui circumlitos esse oportet, Gell. 10, 15, 14 sqq.
    Plur.: lectos eburatos, auratos (advexit), Plaut. Stich. 2, 2, 53.
  2. II. In partic.
    1. A. A bridal bed: lectus genialis, the nuptial-bed, which, after the marriage, was called adversus (because it stood opposite the door): genialis, Cic. Clu. 5 fin.: adversus, Prop. 4 (5), 11, 85: jugalis, Verg. A. 4, 496: aucupor in lecto mendaces caelibe somnos, Ov. H. 13, 107.
    2. B. A couch for reclining on at meals, a dining- or eating-couch, Cic. Verr. 2, 2, 74, § 183: lecto recumbere, Hor. Ep. 1, 5, 1: in imo lecto residere, Suet. Aug. 64.
    3. C. A couch or settee on which it was customary to read or write, a reading-couch, Sen. Ep. 72, 2.
    4. D. A funeral bed or couch, a bier: flebis et arsuro positum me, Delia, lecto, Tib. 1, 1, 61: lecto funebri aptatus, Petr. 114: corpus ipsum impositum lecto erat, Quint. 6, 1, 31.