Lewis & Short

lătīnĭtas, ātis, f. [Latinus].

  1. I. Pure Latin style, Latinity: latinitas est, quae sermonem purum conservat, ab omni vitio remotum. Vitia in sermone, quominus is latinus sit, duo possunt esse: soloecismus et barbarismus, etc., Auct. Her. 4, 12, 17: secutus sum non dico Caecilium (malus enim auctor latinitatis est), sed Terentium, Cic. Att. 7, 3, 10.
  2. II. The Latin law, also called jus Latii (v. Latium), Cic. Att. 14, 12: urbium quasdam foederatas, latinitate vel civitate donavit, Suet. Aug. 47.