jam-jamquĕ (or separat. jam jam-quĕ).
- I. At this very moment, just now: quae potest in vita esse jucunditas, cum dies et noctes cogitandum sit, jamjamque esse moriendum? Cic. Tusc. 1, 7 fin.: cum Romae essem et te jamjamque visurum me putarem, id. Att. 12, 5 fin.; 14, 22, 1; id. Fin. 3, 14, 48: Caesar adventare jamjamque et adesse ejus equites nuntiabantur, Caes. B. C. 1, 14.
- II. The strengthened jam and jamjam, already, now, just: Umber Haeret hians, jam jamque tenet, Verg. A. 12, 754; 940; Ov. M. 1, 535; 11, 724; v. jam, I. A. 1. b. α.