Lewis & Short

jăcŭlum, i, n. [jaculus].

  1. I. Lit., a dart, javelin: solem prae jaculorum multitudine et sagittarum non videbitis, Cic. Tusc. 1, 42, 101: murum jaculo traicere, id. Fin. 4, 9, 22: has (litteras) ille in jaculo illigatas affert, Caes. B. G. 5, 44: acutum, Ov. M. 10, 130: torquere, Juv. 5, 155; 8, 124.
    1. B. Trop.: fulminis, Mart. Cap. 2, § 151: radiorum solis, id. 1, § 13.
  2. II. A net, v. jaculus.