Lewis & Short

in-crebresco, brŭi (also incrēbe-sco, bui), 3, v. n., to become frequent or strong, to increase, gain ground, prevail, spread (= crebrior fieri, augeri, crescere; class.): mores deteriores, Plaut. Merc. 5, 1, 9: ventus, Cic. Fam. 7, 20, 3; cf.: auster increbruit, Caes. B. C. 3, 26; Liv. 37, 13, 2: nemorum murmur, Verg. G. 1, 359: fama belli, Liv. 7, 12, 7: ubi videt increbescere pugnas, Sil. 10, 1: numerus, Cic. Or. 20, 66: consuetudo, id. Phil. 14, 5: nonnullorum sermo increbruit, id. Opt. Gen. Or. 4, 11: inde rem ad triarios redisse, proverbio increbruit, grew into a proverb, Liv. 8, 8, 11: disciplina, quae nunc increbruit, Cic. Verr. 2, 2, 3, § 7: late Latio increbrescere nomen, Verg. A. 8, 14: lucernae lumen hilaratum, became stronger, App. M. 5, p. 168.