impressĭo (inpr-), ōnis, f. [imprimo], a pressing into, an impressing, impression (class.).
- I. Lit.
- A. In gen.: materiam signari impressione formarum, App. Dogm. Plat. 1, p. 4: signaculi, Schol. Juv. 1, 68: nummorum, stamping, coining, Aug. Doctr. Christ. 2, 25.
- B. In partic.
- 1. An irruption, inroad, onset, assault, attack: non judicio neque disceptatione, sed vi atque impressione (aliquem) evertere, Cic. Fam. 5, 2, 8; id. Fl. 34, 85: hostes arbitrati occasionem se habere victoriae impressionem facere coeperunt, Varr. R. R. 2, 4. 1; cf.: ut omni multitudine in fines Suessionum facerent impressionem, Hirt. B. G. 8, 6, 2; Liv. 4, 28, 6; 8, 9, 3; 25, 37, 13.
- 2. A pressure, rough or violent handling: omnis impressio et tumentia provocat et dolorem geminat, Cael. Aur. Acut. 3, 8, 92.
- 3. A squeezing, pressure of a multitude, Fronto, Ep. ad M. Caes. 5, 30 Mai.
- II. Trop.
- A. Of speech, a division: si numerosum est id in omnibus sonis et vocibus, quod habet quasdam impressiones et quod metiri possumus intervallis aequalibus, divisions of time, beats, Cic. de Or. 3, 48, 185.
- B. Transf., a marked expression, emphasis: in lingua explanata vocum impressio, Cic. Ac. 1, 5, 19.
- C. The impression on the mind made by phenomena: cum visa in animis imprimantur, non vos id dicere, inter ipsas impressiones nihil interesse, sed inter species et quasdam formas eorum, Cic. Ac. 2, 18, 58.