ignāvĭa, ae, f. [in-gnarus, like ignavus, ignotus, from the negative in and gnavus, gnotus], inactivity, laziness, idleness, sloth, listlessness, cowardice, worthlessness (syn.: socordia, desidia, inertia, pigritia, segnities; opp.: fortitudo, alacritas).
- I. Lit. (class.): dare argentum adulescenti, qui exaedificaret suam incohatam ignaviam, Plaut. Trin. 1, 2, 95: venit mihi ignavia; ea mihi tempestas fuit; mi adventu suo grandinem imbremque attulit, id. Most. 1, 2, 57 Lorenz ad loc.: contraria fortitudini ignavia, Cic. Inv. 2, 54, 165; so opp. fortitudo, id. Cat. 2, 11, 25: inertiam, ignaviam, desidiam, luxuriam (adversariorum) proferre, Auct. Her. 1, 5, 8: timiditas et ignavia, Cic. Tusc. 3, 7, 14: ignaviam suam tenebrarum ac parietum custodiis tegere, id. Rab. Perd. 7, 21: socordiae sese atque ignaviae tradere, Sall. C. 52; so with socordia, id. ib. 58, 4: per luxum atque ignaviam aetatem agere, id. J. 2, 4: quod istic (= in te) cum ignavia est scelus, Liv. 1, 47, 3: quae tanta animis ignavia venit? Verg. A. 11, 733: copia (cibi) ignaviam affert, Plin. 11, 14, 14, § 35: fumo crebriore et ignavia earum (apium) excitatur ad opera, id. 11, 16, 15, § 45: ignavia corpus hebetat, labor firmat, Cels. 1, 1.
Prov.: ignaviam necessitas acuit, Curt. 5, 4, 31.
- II. Transf., of things: odoris, i. e. weakness, Plin. 12, 25, 54, § 119.