hĭlăro, āvi, ātum, 1, v. a. [hilaris], to make cheerful, to cheer, gladden, exhilarate (rare but class.): omnes jucundum motum, quo sensus hilaretur, Graece ἡδονήν, Latine voluptatem vocant, Cic. Fin. 2, 3, 8: Periclis suavitate maxime hilaratae sunt Athenae, id. Brut. 11, 44; Ov. Pont. 4, 4, 37: picas mirum in modum hilarari, si interim audierint id verbum, rejoice, Plin. 10, 42, 59, § 118: ut cum caelo hilarata videatur (terra), Cic. N. D. 2, 40, 102: hilaratus vultus, Plin. 36, 5, 4, § 13: Festaque pallentes hilarent altaria lucos, Stat. S. 3, 3, 24; App. M. 5, p. 168.