Lewis & Short

fūsĭo, ōnis, f. [fundo], a pouring out (very rare).

  1. I. In gen.: sanguinis, Ambros. in Psa. 48, Serm. 16, § 11: tenuis stellarum, Vitr. 9, 7: Chrysippus ipsum mundum deum dicit esse et ejus animi fusio nem universam, an outpouring, effusion, * Cic. N. D. 1, 15, 39.
  2. II. In partic.
    1. A. A melting, founding, casting of metals: si quis numum falsa fusione formaverit, Cod. Th. 9, 21, 3.
    2. B. (I. q. illatio publica.) A duty, Dig. 7, 1, 27, § 3 (al. functiones); Cod. Th. 11, 28, 6.