Lewis & Short

flōrĭdus, a, um, adj. [flos], full of or abounding with flowers, flowery (mostly poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Lit.: hydrauli hortabere, ut audiat voces potius quam Platonis? expones, quae spectet, florida et varia? Cic. Tusc. 3, 18, 43: serta, garlands of flowers, Ov. F. 6, 312: prata, Lucr. 5, 785; cf. Hybla, Ov. Tr. 5, 6, 38.
    1. B. Transf., of color, lively, gay, bright: colores, Plin. 35, 6, 12, § 30; 35, 10, 36, § 97.
  2. II. Trop., blooming, beautiful: puellula, Cat. 61, 57; cf.: Galatea Floridior prato, longa procerior alno, Ov. M. 13, 790: aetas, the bloom of youth, Cat. 68, 16; cf.: novitas mundi, Lucr. 5, 943: florida et vegeta forma, Suet. Galb. 20: Demetrius Phalereus est floridior, ut ita dicam, quam Hyperides, flowery, florid, Cic. Brut. 82, 285; cf.: tertium (dicendi genus) alii medium ex duobus, alii floridum (namque id ἀνθηρὸν appellant) addiderunt, Quint. 12, 10, 58: floridius genus (scriptorum), id. 2, 5, 18: oratio, id. 8, 3, 74: floridissimus tui sermonis afflatus, Aus. Ep. 17: floridior in declamando quam in agendo, Sen. Contr. 4 praef. 5.
    Adv.: flōrĭde, with flowers, brightly: depicta vestis, App. M. 11 fin.: ecclesia clarius ac floridius enituit, Lact. Mort. Pers. 3.