Lewis & Short

fervor, ōris, m. [ferveo], a boiling or raging heat, a violent heat, a raging, boiling, fermenting (class.; syn.: ardor, tepor, calor, aestus).

  1. I. Lit.: pollens fervore corusco, Lucr. 6, 237; cf. id. 6, 856: mundi ille fervor purior, perlucidior mobiliorque multo quam hic noster calor, Cic. N. D. 2, 11, 30: accepit calido febrim fervore coörtam, Lucr. 6, 656: febris, Plin. 31, 9, 45, § 104; cf.: caput incensum fervore gerebant, a raging heat, fever heat, Lucr. 6, 1145; Plin. 14, 20, 25, § 124: vis venti fervorem mirum concinnat in undis, Lucr. 6, 437; Luc. 4, 461.
    In plur.: solis, Lucr. 5, 215; cf. ib. 605; 611: medii, i. e. noontide heat, Verg. G. 3, 154: capitis, Plin. 15, 4, 5, § 19.
  2. II. Trop., heat, vehemence, ardor, passion: cum hic fervor concitatioque animi inveteraverit, Cic. Tusc. 4, 10, 24; cf.: fervor mentis, id. de Or. 1, 51, 220: pectoris, Hor. C. 1, 16, 24: erat quidam fervor aetatis, Cic. de Sen. 13, 45: fervore carentes anni (i. e. senectus), Sil. 7, 25: ut semel icto Accessit fervor capiti, i. e. intoxication, Hor. S. 2, 1, 25: maris, an excited, i. e. disturbed, unsafe condition of the sea (caused by pirates), Cic. Prov. Cons. 12, 31.
    In plur.: pro vitiorum fervoribus, Gell. 20, 1, 22.