Lewis & Short

ex-tĕro, trīvi, trītum, 3, to rub out, bring out by rubbing; to remove by rubbing, to rub off or away (rare; not in Cic.).

  1. I. Lit.: extritus viribus ignis, Lucr. 5, 1098: jumentorum ungulis e spica exteruntur grana, Varr. R. R. 1, 52, 2: messem, Plin. 18, 30, 72, § 298; Col. 2, 9, 11: littera extrita, elided, Varr. L. L. 5, § 96 Müll.; id. R. R. 2, 1, 7: gemma politur ex marmore, ut inutilia exterantur, Plin. 37, 10, 62, § 172: opus poliat lima, non exterat, Quint. 10, 4, 4: rubiginem ferro, Plin. 31, 6, 33, § 66: congestas exteret ille nives, will tread down, crush, Ov. Am. 1, 9, 12; cf.: anima hominis magno pondere extriti, crushed, Sen. Ep. 57 med.
  2. II. Trop., to wear out by use, to use up: tabes mercium aut fraus Seplasiae sic exteritur, Plin. 34, 11, 25, § 108 Sillig (Jan. taxetur).