Lewis & Short

exaltātĭo, ōnis, f. [exalto].

  1. I. Exaltation, elevation (eccl. Lat.): ab exaltatione tua dispersae sunt gentes, Vulg. Isa. 33, 3.
  2. II. Trop., pride, haughtiness: non congruit professoribus humilitatis, Tert. Cult. Fem. 3; cf. oculorum, Vulg. Prov. 21, 4: stultorum, id. ib. 3, 35.