Lewis & Short

dīvulgo, āvi, ātum, 1, v. a., to spread among the people, to make common, publish, divulge (rare but class.; cf.: publico, vulgo, pervulgo, pervagor): librum, Cic. Att. 12, 40; 13, 21, 4; id. Or. 31 fin.; cf. seria, id. Phil. 2, 4: consilium Domitii, * Caes. B. C. 1, 20, 1: chirographa omnium, Suet. Calig. 24: versiculos, id. ib. 8: omnem mimum, id. Oth. 3 fin. et saep.: rem sermonibus, Cic. Font. 5, 10; cf.: aliquid turpi fama, Tac. A. 12, 49: opinionem tam gloriosae expeditionis, Just. 42, 2, 11; cf.: hanc opinionem in Macedoniam, id. 12, 5, 5.
With acc. and inf.: non est divulgandum de te jam esse perfectum, Cic. Fam. 6, 12, 3; cf. Suet. Claud. 39 fin.

  1. B. Transf., to make common: cujus primum tempus aetatis palam fuisset ad omnium libidines divulgatum, lowered or degraded to, Cic. Post. Red. ap. Sen. 5, 11.
    Hence, dīvul-gātus, a, um, P. a., widespread: alicujus divulgata gloria, Lucr. 6, 8: divulgata veris ante habere, Tac. A. 4, 11: Afer divulgato ingenio, id. ib. 4, 52: magistratus levissimus et divulgatissimus (sc. praeturae), i. e. most common, Cic. Fam. 10, 26, 2.
    Comp. and adv. do not occur.