Lewis & Short

dēstĭtūtĭo, ōnis, f. [destituo],

  1. I. a forsaking, deserting; deceiving, a failure, disappointment (very rare), Cin. Clu. 26, 71; id. Quint. 5, 20; Suet. Dom. 14.
  2. II. A putting away, abandoning: peccati, Vulg. Heb. 9, 26.