Lewis & Short

dēsīdĕrābĭlis, e, adj. [desidero], desirable (rare): desiderabilia (anteponantur) iis, quibus facile carere possis, Cic. Top. 18, 69; id. Fin. 1, 16, 53: velut suis vitiis, Liv. 24, 5: princeps, Tac. H. 2, 76: terra, Vulg. Psa. 105, 24; and in the Comp. Suet. Tib. 21.
Sup. does not occur.
* Adv., dēsī-dĕrābĭlĭter, with ardent desire: concupiscere, Aug. Ep. 143, 2.