Lewis & Short

cōrȳtŏs or -tus (⏑⏑ Sid. Carm. 11, 56), i, m., = κωρυτός, a quiver, Verg. A. 10, 169 Serv.; Ov. Tr. 5, 7, 15; Sil. 7, 443; Stat. Th. 4, 269.
Poet.: velox corytus et arcus, Stat. Th. 7, 660.