Lewis & Short

contemplātor, ōris, m. [contemplor].

  1. * I. An observer, surveyor: peritissimus, a marksman, Amm. 19, 1, 7.
  2. II. A contemplator, an observer (very rare): caeli ac deorum, * Cic. Tusc. 1, 28, 69: mundi animus, Sen. Cons. ad Helv. 8, 4: astrorum, App. Flor. 4, n. 18, p. 361, 4.