Ro, f. (utan pl.):
- 1. = stillhet, hvila, lugn:
quies; requies; tranquillitas (oftast t.
animi sinnets ro; aequitas animi); otium
(närmast = ledighet); securitas (C. de Am. §
45 ff.); hafva ro quiescere; securitate, otio
frui; få ro acquiescere, conquiescere; ej
få en timmas ro horam non quiescere,
horae quietem capere non posse; hafva l.
få ro från ngt ab l. ex alqa re
conquiescere, requiescere (Sa. Cat. 4); a curis,
doloribus remittere, relaxare animum;
hafva ro för ngn l. ngt otium habere ab
alqo (t. ex. ab hoste), ab alqa re (ab
externis bellis, L.); icke få ro för ngt prae
alqa re quiescere non posse; usque
sollicitari, vexari, morderi alqa re; icke, aldrig
lemna ngn i ro non sinere l. pati alqm
quiescere; usque (assidue, semper,
noctes atque dies) sollicitare, vexare,
fatigare, lacessere (coquere – om sakl. subjekt)
alqm; turbare, interpellare otium l.
quietem alicujus; alicui molestum esse; icke
lemna ngn ro, förr än han lofvar – usque
instare alicui, precibus fatigare alqm,
dum promittat –; lemna mig i ro noli mihi
molestus esse; noli meum otium turbare
l. interpellare; i alls köns ro summo otio
(C. de Off. I. § 153); sätta sig i ro in
otium confugere, perfugere; a negotiis
recedere l. se removere; lefva i ro otiose
vivere (Ithacae vivere o. cum uxore, cum
filio, ibdm III. 97); quieto vitae statu
perfrui; otiosam aetatem et quietam –
traducere (C. de Sen. § 82; jfr Tusc. I. § 33);
slå sig till ro quiescere; aequo animo esse;
curam omittere, mittere; slå sig till ro i,
vid ngt (vid den tanken, att –) acquiescere,
conquiescere in alqa re (in cogitatione
alqa); bedja ngn slå sig till ro jubere alqm
quiescere, aequo animo esse, aequum
animum habere; hvila i ro (om en död)
placide quiescere; placida compositum pace
quiescere; vagga, bringa till ro consolari
alqm, dolorem alicujus; lenire, mulcere;
placare; pacare.
- 2. = nöje, lust:
delectatio; oblectatio; för ros skull animi causa;
(joco); delectationis causa; finna ro i ngt
delectari alqa re.
|
|
|
|
Kommentera