Publik, m.: = allmänhet, öfver hufvud eller = åskådare, åhörare, läsare: populus, multitudo, vulgus (jfr C. Brut. § 183–193, t. ex.: semperne in oratore probando vulgi judicium cum intelligentium judicio congruit? an alii probantur a multitudine, alii autem ab iis, qui intelligunt? – ego eloquentiam meam populo probari velim; mihi cane et populo m. fl. exempel; C. de Or. II. § 338: habet multitudo vim talem, ut, quemadmodum tibicen sine tibiis canere, sic orator nisi multitudine audiente eloquens esse non possit; Hor. A. P.: tu, quid ego et populus mecum desideret, audi; fabula delectat populum et cet.); corona, consessus theatri = åhörare- l. åskådarekrets (in iis etiam causis, in quibus omnis nobis cum judicibus res est, non cum populo, tamen si a corona relictus sim, non queam dicere, C. Brut. 192; frequens consessus theatri, id. Tusc. I. § 37); auditores, spectatores, lectores l. ii qui audiunt, adsunt, spectant, legunt (semper oratorum eloquentiae moderatrix fuit auditorum prudentia. Omnes enim, qui probari volunt, voluntatem eorum – publikens smak –, qui audiunt, intuentur et ad eorum arbitrium et nutum totos se fingunt et accommodant, C. Or. § 24; lenti, seduli spectatores, Hor.; lectores allicere, C. Tusc. I. § 6); en talrik p. maximus, frequens consessus (C. pro Sestio § 120); hafva stor, liten p. multos, paucos lectores, auditores habere; den bildade p-n intelligentes, docti, eruditi homines; den obildade p-n imperitum, indoctum vulgus.
Kommentera
|