No entries found. Showing closest matches:
1. ĭō, interj. [ἰώ], expressing joy,
2. Īō, Iūs, and Īōn, Iōnis, f., = Ἰώ, a daughter of Inachus, king of Argos, beloved by Jupiter, and changed, through fear of Juno, into a cow; afterwards worshipped as an Egyptian deity, under the name of Isis.
Form Io, Ov. H. 14, 85; Prop. 2, 28 (3, 24), 17; Ov. M. 1, 588 sq.; Val. Fl. 4, 351 sq.; Hyg. Fab. 145.
Gen. Ius, Nemes. Cyn. 31.
Acc. Io, Ov. M. 1, 588; Amm. 2, 19, 29.
Abl. Io, Prop. 2, 13, 19.
Form Ion; dat. Ioni, Plaut. Aul. 3, 6, 20.
Acc. Ionem, Serv. Verg. A. 3, 153.
Iōannes, v. Joannes.
Iōb, is, and Iōbus, i, m., Job, Prud. Psych. 103; Vulg. Job, 1, 1 et saep.
Ĭŏcasta (quadrisyl.), ae, and Ĭŏcastē, ēs, f., = Ἰοκάστη, the wife of Lāïus, and mother of Œdipus, whom she married unknowingly, and had by him Eteocles and Polynices.
Form Iocasta, Stat. Th. 1, 681; Hyg. Fab. 66.
Form Iocaste, Hyg. Fab. 67; 242.
(iŏhĭa, false read. for ohe, Plaut. Merc. 4, 3, 31; v. Ritschl ad h. l.)
Iol, is, f., the former name of the city of Cæsarea in Numidia, now Ser-Sel, Plin. 5, 2, 1, § 20; Mel. 1, 6.
Ĭŏlāŭs, i, m., = Ἰόλαος, a son of Iphiclus, and constant companion of his uncle Hercules, Ov. M. 8, 310; 9, 399; 430.
Ĭolcos or Iolcus, i, m., = Ἰωλκός,
Ĭŏlē, ēs, f., = Ἰόλη.
Iollas, ae, m.
1. ĭon, ĭi, n. [ἴον].
2. Īon, ōnis, m., = Ἴων,
Ĭōnas (or Jōnas, Vulg. Jon. 1, 1 al.), ae, m., = Ἰωνᾶς,
Ĭōnes, um, m. plur., = Ἴωνες, the inhabitants of Ionia, the Ionians, Mel. 1, 17, 1; Plin. 5, 29, 31, § 113; Cic. Fl. 27; Nep. Milt. 4, 1; also applied to the Athenians, Isid. Orig. 9, 2, 77.
Ĭōnĭa, v. Ionius.
ĭōnĭăcus, a, um, adj., = Ἰωνιακός, Ionian: puellae, Ov. H. 9, 13; id. A. A. 2, 219.
Ĭōnĭcus, a, um, adj., = Ἰωνικός, of or belonging to Ionia, Ionic.
Ĭōnis, ĭdis,
Īōnĭus, a, um, adj., = Ἰώνιος or Ἰόννιος,
Ĭos, i, f., = Ἴος, a small island of the Sporades, in the Ægean Sea, now Nio, Mel. 2, 7, 11; Plin. 4, 12, 23, § 69.—Ĭētae, ārum, m., = Ἰῆται, the inhabitants of Ios, Varr. ap. Gell. 3, 11, 6.
Iōseph, v. Joseph.
Iōsēphus, v. Josephus.
† ĭōta, n. indec., = ἰῶτα, the name of the Greek ι, iota (in Gr. trisyl., in Lat. dissyl.): ut iota litteram tollas, Cic. de Or. 3, 12, 43: unum de titulo tollere iota, Mart. 2, 93, 4.
Sometimes (on account of littera) ĭōta, ae, f., Aus. Idyll. in Monosyllab. de Litteris, (12), 23: littera iotae similis, id. ib. 7.
† ĭōtăcismus, i, m., = ἰωτακισμός, iotacism, a too frequent repetition of the letter i, Mart. Cap. 5, § 514; or a doubling of its sound in pronunciation, Isid. Orig. 1, 31, 7.
jĕcur (jŏcur, Plin. 32, 7, 24, § 76 Sillig.
jĕcuscŭlum, i, n. dim. [jecur], a little liver, Cic. Div. 2, 14, 33; Plin. 11, 37, 76, § 196; or jocusculum, Plin. l. l., Jahn; Apic. 4, 2.
Jōannes (trisyl. and quadrisyl.) and
Jōannis, is, m., = Ἰωάννης.
jŏcābundus, a, um, adj. [jocor], sportive, jocular (post-class.): juventus, Val. Max. 2, 4, 4; Lact. 2, 7, 11: satura, Mart Cap. 6, § 576.
* jŏcālĭter, adv. [jocus], for joculariter, jestingly, in joke, Amm. 15, 12, 3 dub. (al. joculariter, al. localiter).
jŏcātĭo, ōnis, f. [jocor], a joking, joke (class.): nunc venio ad jocationes tuas, Cic. Fam. 9, 16, 7; id. Att. 2, 8, 1; Auct. Her. 3, 14, 25.
jŏcĭnor, ŏris (jocineris, Plin. 22, 22, 38, § 80), the liver: morbus jocinoris, Cels. 2, 8; v. jecur.
jŏco, āre, v. jocor.
jŏcor, ātus, 1,
jŏcōsus, a, um, adj. [jocus], full of jesting, jocose, humorous, droll, facetious (class.).
jŏcŭlanter, adv., v. joculor fin.
jŏcŭlāris, e, adj. [joculus], facetious, jocular, laughable, droll (class.): audacia, Ter. Phorm. 1, 2, 84: joculare istuc quidem, Cic. Leg. 1, 20: licentia, id. Fat. 8.
Subst.: jŏcŭlārĭa, ium, n. plur., jests, jokes: ut qui jocularia ridens Percurram, Hor. S. 1, 1, 23: fundere, Liv. 7, 2.
Adv.: jŏcŭlā-rĭter, jocosely, in a jocular or comical manner: irridere, Ps.-Ascon. ap. Cic. Div. in Caecin. 11, 33: obicere aliquid alicui, Plin. 22, 22, 38, § 80: canere carmina, Suet. Caes. 49.
jŏcŭlārĭus, a, um, adj. [joculus], ludicrous, droll (poet.): malum, Ter. And. 4, 4, 43.
jŏcŭlātĭo, ōnis, f. [joculor], a jest, joke (post-class.): joculationes cantusque exercebant, Firm. Math. 5, 5.
jŏcŭlātor, ōris, m. [joculor], a jester, joker (rare but class.): huic joculatorem senem illum interesse sane nolui, Cic. Att. 4, 16, 3.
Plur.: scenici, Firm. Math. 8, 22.
jŏcŭlātōrĭus, a, um, adj. [joculator], jesting, jocular.
In plur. subst., jests, jokes: joculatoria quaedam, Diom. p. 486 P. (but in Cic. Att. 4, 16, 3, the better reading is joculatorem; v. the preced. art.).
jŏcŭlor, āri [joculus], to jest, joke; only in part. pres.: incondita quaedam joculantes, Liv. 7, 10, 13.
Hence, adv.: jŏcŭlanter, jestingly, jokingly: compellare, Sid. Ep. 1, 2.
jŏcŭlus, i, m. dim. [jocus],
jŏcundus, a, um, v. jucundus (late Lat.), Vop. Proc. 12, 6.
jŏcur, v. jecur.
jŏcus, i (plur. also joca, jocorum, n.; so always in Cic.), m. [perh. akin to Sanscr. root div, ludere; cf. jucundus], a jest, joke (class.): joci causa magistrum adhibes, for the sake of the joke, Cic. Phil. 2, 17, 42: defensio redundabat hilaritate quadam et joco, id. de Or. 2, 54, 221: ut ad ludum et jocum facti videamur, id. Off. 1, 29, 103: quicum joca seria, ut dicitur, id. Fin. 2, 26, 85: joca atque seria cum humillimis agere, Sall. J. 96, 2: seria ac jocos celebrare, Liv. 1, 4, 9: jocum accipimus quod est contrarium serio, Quint. 6, 3, 21; 68; 94: conviva joco mordente facetus, Juv. 9, 10; Plin. Ep. 2, 13, 5; Tac. A. 2, 13: agitare jocos cum aliquo, Ov. M. 3, 320; of jests of love, Hor. Ep. 1, 6, 65: seu tu querelas sive geris jocos, id. C. 3, 21, 2: materiam praebere causas jocorum, Juv. 3, 147; pastime, sport, Plin. 8, 40, 61, § 144: quibus jusjurandum jocus est, Cic. Fl. 5, 12: per jocum, in jest, by way of a joke, Plaut. Am. 3, 2, 39; id. Poen. 5, 5, 42: joco an serio haec dicat, Ter. Heaut. 3, 2, 20; Cic. Fam. 4, 4, 1.
So, too, joco quid dictum est per jocum, Plaut. Am. 2, 3, 35: ne joco quidem mentiretur, Nep. Ep. 3, 1: joco seriove, Liv. 7, 41, 3; Suet. Ner. 25; id. Aug. 53: extra jocum or remoto joco, joking aside, without joking: extra jocum, bellus est, Cic. Fam. 7, 16, 2: remoto joco, tibi praecipio, ut, etc., id. ib. 7, 11, 3: ludus et jocus, mere sport, a trifle, Liv. 28, 42: mille facesse jocos: turpe est nescire puellam Ludere, Ov. A. A. 3, 367.
Personified: quam Jocus circumvolat et Cupido, the god of jests, Hor. C. 1, 2, 34; Plaut. Bacch. 1, 2, 8.
jŏcuscŭlum, see jecusculum.
Jōnas, v. Ionas.
Joppē or Jŏpē, ēs, f. [Ἰόπη], Joppa, a seaport of Palestine, now Jaffa, Plin. 5, 13, 14, § 68.
Hence, Joppĭcus, a, um, adj., of Joppa, Plin. 5, 14, 15, § 70.
Jordānes and Jordānis, is, m., the Jordan, the principal river of Palestine, Tac. H. 5, 6; Lact. 4, 15, 2; Plin. 5, 15, 15, § 71.
Jōsēph or Ĭōsēph, m. indecl.
Jōsēphus, i. m., a Jewish historian, taken prisoner by Flavius Vespasian, of whom he prophesied that he would become emperor, Suet. Vesp. 5.
Jŏvĭālis, e, adj. [Jovis, Juppiter], of or pertaining to Jupiter (post-class.): stella, Macr. Somn. Scip. 1, 19: incontinentia, Arn. 5, 162.
Jŏvis-jūrandum, i, n., a swearing by Jupiter; for jus-jurandum, Enn. ap. App. de Deo Socr. p. 45, 4 (but Vahl. reads jusjurandum Jovis, Trag. Fragm. v. 410).
1. Jŏvĭus, a, um, adj. [Jovis], of or belonging to Jupiter: nomen, Arn. 6, 194.
2. Jŏvĭus, ii, m.,
jūcundus (jōcundus), a, um, adj. [jocus], pleasant, agreeable, delightful, pleasing (syn.: gratus, blandus; class.): est mihi jucunda in malis et grata in dolore vestra erga me voluntas, Cic. Cat. 4, 1, 1: comes, id. ib. 4, 6, 11: id vero militibus fuit pergratum et jucundum, Caes. B. C. 1, 86: verba ad audiendum, Cic. de Or. 1, 49, 213: jucunda captat praemia, Hor. Epod. 2, 36: sine amore jocisque nil est jucundum, id. Ep. 1, 6, 66; id. S. 2, 6, 62: Crispi jucunda senectus (i. e. senex jucundus), Juv. 4, 81: aqua potui jucunda, Plin. 6, 32, 37, § 203: agri, Cic. Agr. 2, 16, 40.
Absol.: pro jucundis aptissima quaeque dabunt di, Juv. 10, 349.
Comp.: officia jucundiora, Cic. Fam. 4, 6, 1: bonum jucundius vita, Juv. 13, 180.
Sup.: jucundissimi ludi, Plaut. Poen. 1, 1, 78: conspectus vester est mihi multo jucundissimus, Cic. de Imp. Pomp 1, 1.
Adv.: jūcundē, agreeably, delight fully: vivere, Cic. Cael. 6, 13: cantare et psallere, Suet. Tit. 3: herba jucunde olet, Plin. 20, 17, 69, § 177.
Comp.: bibere jucundius, Cic. Tusc. 5, 34, 97: vivere, id. Fin. 1, 21, 72; 1, 18, 57.
Sup.: vivere, Cic. Fin. 2, 22, 70: loqui, Val. Max. 7, 2, 8 ext.; 6, 2, 11 ext.