Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

fitilla or fritilla, ae, f., a gruel used at sacrifices, Sen. Ben. 1, 6, 3 Fickert N. cr.; Plin. 18, 8, 19, § 84; Arn. 2, 58; 7, 230.

frĭābĭlis, e, adj. [frio], easily broken, or crumbled to pieces, friable: tofus, Plin. 17, 4, 3, § 29: sandaracha, id. 34, 18, 55, § 177.

frībuscŭlum, i, n., v. frigusculum.

* frĭcae, ārum, f., a kind of stones in Sicily, Auct. Aetn. 526.

frĭcāmentum, i, n. [frico], a rubbing (post-class.): blando articulorum uti, Cael. Aur. Acut. 2, 6, 27; id. Tard. 3, 2.

frĭcātĭo, ōnis, f. [frico], a rubbing, rubbing down, friction (post-Aug.): omnibus vertebris utilis est, Cels. 4, 3: assidua, Col. 6, 12, 1: vehemens, Plin. 28, 4, 14, § 53: diligens tectoriorum, Vitr. 7, 6.

frĭcātor, ōris, m. [frico], one who rubs (post-class.), Cael. Aur. Tard. 3, 7, 92.

frĭcātūra, ae, f. [frico], a rubbing, rubbing down of walls (post-Aug.): exacta, Vitr. 7, 1, 4.

frĭcātus, ūs, m. [frico], a rubbing, rubbing down (post-Aug.): emendat dentium vitia crebro fricatu, Plin. 23, 7, 63, § 124; 13, 15, 30, § 99.

* frĭcĭum, ii, n. [frico], a powder for rubbing the teeth, tooth-powder, Plin. Val. 1, 36; cf. dentifricium.

frĭco, cŭi, ctum, and (rarely) fricātum, 1, v. a. [Sanscr. ghar-, gharsh-, rub; Gr. χρίω, χρῖμα; Lat. frio; cf. Gr. χρίμπτω, χραίνω, to touch, color], to rub, rub down (not in Cic. or Caes.; cf.: perfrico, palpo, titillo): mulos qui fricabat, Poët. ap. Gell. 15, 4, 3: numquam concessavimus Lavari aut fricari aut tergeri, etc., Plaut. Poen. 1, 2, 10: corpus oleo, Mart. 4, 90, 5: (sus) fricat arbore costas, Verg. G. 3, 256: medicamento dentes, Scrib. Comp. 58: membra fricata, Ser. Samm. 6, 76; for which: si prurit frictus ocelli Angulus, Juv. 6, 577: alopecias fricuere tunsis caepis, Plin. 20, 5, 20, § 41: lacrima in fricando odora, id. 12, 25, 54, § 120: mensae manu sicca fricatae, id. 13, 15, 30, § 99: tofus fricatur vento, id. 36, 22, 48, § 166: pavimenta, Vitr. 7, 1: cum duo ligna inter se diutius fricta sunt, Sen. Q. N. 2, 22, 1: numquam hercle facerem, genua ni tam nequiter fricares, i. e. rubbed my knees as a suppliant (shortly before: confricantur genua), Plaut. As. 3, 3, 88.
In mal. part., Plaut. Ps. 4, 7, 94; Petr. 92; Mart. 11, 99.

frictĭo, ōnis, f. [frico], a rubbing, rubbing down, friction of parts of the body: vehemens, lenis, Cels. 2, 14: frictionem adhibere, id. ib.: frictione uti, id. ib.: frictionem lenem admovere, id. 3, 18.

frictrix, īcis, f. [frico], she that rubs (cf. frico fin.; post-class.), Tert. Pall. 4 fin.; id. Res. Carn. 16; cf. tribas.

* frictūra, ae, f. [frico], a rubbing, in mal. part., App. M. Fragm. p. 717 Oud.

1. frictus, a, um.

  1. I. Rubbed, Part. of frico.
  2. II. Roasted, Part. of frigo.

2. frictus, ūs, m. [frico], a rubbing: palmularis, Mart. Cap. 8, § 805.
In mal. part., Juv. 6, 322.

fridum, v. frigidus, A. 2. C.

frigdaria, v. frigidarius.

frigdor, v. frigor.

frīgēdo, ĭnis, f. [frigeo], cold, Varr. ap. Non. 139, 11, and 206, 21.

frīgĕ-facto, āre, v. a. [frigeo + facio], to make cold, to cool: os nunc frigefactas, Plaut. Poen. 3, 5, 15; id. Rud. 5, 2, 39.

frīgĕo, ēre, v. n. [frigus], to be cold, chilly, to freeze (opp. calere, to be hot, to glow; whereas algere, subject., to feel cold, to freeze, is opp. aestuare, to feel hot; v. caleo and algeo; class.; esp. freq. in the trop. sense).

  1. I. Lit.: tange: si non totus friget, me enica, Ter. Phorm. 5, 8, 5; cf.: summosque pedes attinge manusque: Non frigent, Pers. 3, 109: friget aether, Auct. Aetn. 331: corpusque lavant frigentis et unguunt, of him who was cold and stiff, i. e. of the dead, Verg. A. 6, 219: gelidus tardante senecta sanguis hebet, frigentque effetae in corpore vires, id. ib. 5, 396.
  2. II. Trop.
    1. A. To be inactive or at a standstill, to have nothing to do; to be lifeless, languid, frigid; of things, to flag, droop: in re frigidissima cales, in ferventissima friges, Auct. Her. 4, 15, 21; cf.: quod tibi supra scripsi, Curionem valde frigere, jam calet, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 5: valde metuo, ne frigeas in hibernis: quamobrem camino luculento utendum censeo, Cic. Fam. 7, 10, 2: frigens animis, Sil. 16, 598: quantum stupere atque frigereCaecilius visus est! to be frigid, Gell. 2, 23, 7: frigere (al. frigida) videntur ista plerisque, to be dull, frigid, Quint. 4, 2, 59: sermonem quaerere; ubi friget, huc evasit, etc., flags, halts, Ter. Eun. 3, 3, 11 Ruhnk.
      Prov.: Sine Cerere et Libero friget Venus, Ter. Eun. 4, 5, 6; also ap. Cic. N. D. 2, 23, 60.
    2. B. With respect to the estimation or favor in which a person or thing stands, to be coldly received, coldly treated, slighted, disregarded, to be without power: quare tibicen Antigenidas dixerit discipulo sane frigenti ad populum: Mihi cane et Musis, Cic. Brut. 50, 187: plane jam, Brute, frigeo; ὄργανον enim erat meum senatus; id jam est dissolutum, id. Fam. 11, 14, 1: Nimirum homines frigent, Ter. Eun. 2, 2, 37; Serv. ad Verg. G. 4, 104: Memmius quidem friget, Scaurum autem jampridem Pompeius abjecit, Cic. Q. Fr. 3, 8, 3 (for which: Memmius mirum in modum jacet, Scaurus refrixerat, id. ib. 3, 2 fin.: Memmius plane refrixerat, id. Att. 4, 18, 3): jacent beneficia Nuculae, friget patronus Antonius, id. Phil. 6, 5, 14: an hoc significas, nihil fieri, frigere te? id. Fam. 7, 18, 2: prima contio Pompei frigebat, remained unnoticed, id. Att. 1, 14, 1: cum omnia consilia frigerent, were of no effect, id. Verr. 2, 2, 25, § 60: sin autem ista frigebunt, recipias te ad nos, id. Fam. 7, 11 fin.

frīgĕro, āre, v. a. [frigus], to make cool, to cool, to refresh with coolness (very rare): frigerans Aganippe, Cat. 61, 30: frigerandi cholerici, Cael. Aur. Acut. 3, 21, 208.

frīgesco, frixi (frigui, Hier. Ep. 52, no. 2), 3, v. inch. n. [frigeo], to become or grow cold, to be chilled (mostly ante-class. and post-Aug.; perh. not used by Cic.).

  1. I. Lit.: eodem addito oleum, postea fervefacito: infundito in catinum, uti frigescat, Cato, R. R. 1, 156, 6: frigescit terra, Lucr. 6, 865: ubi frigescere pedes manusque intelligit, Tac. A. 15, 70; cf.: Ulixi cor frixit prae pavore, Liv. Andron. ap. Serv. Verg. A. 1, 92: (sanguis) cum metu refugit, abit omnis et pallore frigescit, Quint. 11, 3, 78: frigescens vulnus, Curt. 8, 10.
  2. II. Trop.
    1. A. To become inactive, languid, faint: si Parthi vos nihil calfaciunt, nos hic frigore frigescimus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 5: frigescit affectus, Quint. 11, 3, 133: non patiamur frigescere hoc opus (i. e. miserationem), id. 6, 1, 29.
    2. * B. To become cold towards any one: vide sis, ne majorum tibi forte Limina frigescant, receive thee coldly, Pers. 1, 109.

frīgĭda, ae, f., v. frigidus, I. 2.

frīgĭdārĭus, a, um, adj. [frigidus],

  1. I. of or for cooling: ahenum, i. e. to hold cold water, Vitr. 5, 10: cella balinei, the coolingroom, Plin. Ep. 2, 17, 11; 5, 6, 25 sq.: maltha, Pall. 1, 41: fistula, id. 1, 40: cisterna, Petr. 73.
  2. II. Subst.: frīgĭdārium, ii, n.
    1. A. The cooling-room in a bath, Vitr. 5, 11.
    2. B. In a contr. form: frigdāria, ōrum, a cold larder, provision-room: mercem in frigdaria ferre, Lucil. ap. Prisc. p. 909 P.

frīgĭdātĭo, ōnis, f. [frigido], a chilling, chilliness, translation of Gr. ψυχρότης, August. Categor. Decem. 12.

frīgĭde, adv., v. frigidus fin.

frīgĭdĕ-facto, āre, false read. in Plaut. Rud. 5, 2, 39, inst. of frigefacto, q. v.

frīgĭdĭtas, ātis, f., the cold, Cael. Aur. Tard. 1, 1, 1.

* frīgĭdĭuscŭlus, a, um, adj. dim. [frigidus], somewhat frigid: alia quoque ibidem congerit frigidiuscula, rather flat, stupid, Gell. 3, 10, 16.

frīgĭdo, āre, v. a. [frigido], to make cold, to cool (post-class.): corpus, Cael. Aur. Acut. 3, 17: plumbum tactu, id. ib.: membranam, id. ib. 1, 17, 168.

frīgĭdŭlus, a, um,

  1. I. adj. dim. [id.], somewhat cold (poet.): puella, Verg. Cir. 250: ocelli, id. ib. 347.
  2. * II. Somewhat feeble or faint: singultus, Cat. 64, 131.

frīgĭdus, a, um, adj. [frigeo], cold, cool, chill, chilling (opp. calidus; syn.: gelidus, algidus, glacialis; corresp. in most of its senses to the Gr. ψυχρός).

  1. I. Lit.: calida et frigida, et amara et dulcia, Cic. Rep. 3, 8 fin.: fons luce diurnā Frigidus, et calidus nocturno tempore, Lucr. 6, 849: fons, id. ib. 6, 873; 879; cf.: frigidior umor, id. 6, 840; 844: nec ullum hoc frigidius flumen attigi, Cic. Leg. 2, 3, 6: ut nec frigidior Thracam ambiat Hebrus, Hor. Ep. 1, 16, 13: loca frigidissima, Caes. B. G. 4, 1 fin.: rura, Hor. Ep. 1, 15, 9: Praeneste, id. C. 3, 4, 22: Tempe, Verg. G. 2, 469: aquilo, id. ib. 2, 404: aura, Ov. Am. 2, 16, 36; cf.: manet sub Jove frigido Venator, Hor. C. 1, 1, 25: umbra noctis, Verg. E. 8, 14: caelum est hieme frigidum et gelidum, cold and frosty, Plin. Ep. 5, 6, 4: frigidus aëra vesper Temperat, Verg. G. 3, 336: frigidus latet anguis in herba, id. E. 3, 93: anguis, id. ib. 8, 71 (cf. ψυχρὸν ὄφιν, Theogn. 602; Theocr. 15, 58): pellis duraque, Lucr. 6, 1194: febris, an ague, Plin. 26, 11, 71, § 289; so, quartana, Hor. S. 2, 3, 290: fomenta, id. Ep. 1, 3, 26.
    Poet.: ille frigidas Noctes non sine multis Insomnis lacrimis agit, i. e. without a bedfellow, lonely, Hor. C. 3, 7, 6: frigidus annus, winter, Verg. A. 6, 311; Tib. 4, 8, 4 Huschke (al. amnis).
    Prov.: aquam frigidam suffundere, to pour cold water over for to slander, Plaut. Cist. 1, 1, 37; v. suffundo.
      1. 2. As subst.
        1. a. frīgĭdum, i, n., the cold: obaequalitas ferventis ac frigidi, Apul. Dog. Plat. 1, p. 11, 24.
          Plur.: frigida (opp. calida), Ov. M. 1, 19.
        2. b. frī-gĭda, ae, f. (sc. aqua), cold water (like calida or calda, ae, warm water): frigida lavare lubenter, Plaut. Most. 1, 3, 1: frigidam bibere, Cels. 1, 5: frigidam aegro dare, Suet. Claud. 40: frigidā lavari, Plin. Ep. 3, 5, 11: noxia ut frigidam febri, Quint. 5, 11, 31.
        3. c. In a contracted form: FRIDVM, i, n.: DA FRIDVM PVSILLVM, i. e. a little ice-water, Inscr. Pompej. in Mus. Borbon. IV. p. 5 (cf.: solve nives, Mart. 5, 64).
    1. B. In partic., cold, chilled, of a dead person, or one stiffened with fright (for the latter cf.: est et frigida multa, comes formidinis aura, Lucr. 3, 290; poet.): illa (Eurydice) Stygiā nabat jam frigida cymbā, Verg. G. 4, 506; Ov. M. 7, 136; also, transf.: Eurydicen vox ipsa et frigida lingua, Ah, miseram Eurydicen! anima fugiente vocabat, Verg. G. 4, 525: membra nati, Ov. M. 14, 743: mors, Verg. A. 4, 385; Val. Fl. 5, 26; cf.: pausa vitaï, Lucr. 3, 930: stricto Aesonides stans frigidus ense, stiffened with fright, Val. Fl. 7, 530: miles nec frigidus aspicit hostem, i. e. fearless, Sil. 9, 49; cf.: formidine turpi Frigida corda tremunt, id. 2, 339: frigida mens criminibus, Juv. 1, 166: mihi frigidus horror Membra quatit, Verg. A. 3, 29.
  2. II. Trop.
    1. A. Without ardor or encrgy, cold, frigid, indifferent, inactive, remiss, indolent, feeble: nimis lentus in dicendo et paene frigidus, Cic. Brut. 48, 178: accusatoribus frigidissimis utitur, lukewarm, indolent, id. Q. Fr. 3, 3, 3: non frigida virgo, i. e. glowing with love, Ov. Am. 2, 1, 5; cf.: frigidus aevo Laomedontiades, Juv. 6, 325: (equus) Frigidus in Venerem senior, Verg. G. 3, 97: (Empedocles) ardentem Frigidus Aetnam Insiluit, in cold blood, Hor. A. P. 465: in re frigidissima cales, in ferventissima friges, Auct. Her. 4, 15, 21: frigidae litterae, cold, frigid, Cic. Fam. 10, 16, 1: solacia, Ov. P. 4, 2, 45; cf. cura, Lucr. 4, 1060 (with which cf.: curarum frigus, Ov. P. 3, 9, 25): frigida bello Dextera, feeble, Verg. A. 11, 338: ensis, inactive, idle, Luc. 5, 245; 7, 502: (apes) Contemnuntque favos et frigida tecta relinquunt, i. e. not animated by labor, Verg. G. 4, 104 (cf. opp. fervet opus, id. ib. 169).
    2. B. Without force or point, flat, insipid, dull, trivial, frigid, vain (syn.: jejunus, inanis; opp. salsus, facetus, esp. in post-Aug. prose): cave in ista tam frigida, tam jejuna calumnia delitescas, Cic. Caecin. 21, 61; cf.: haec aut frigida sunt, aut tum salsa, cum aliud est exspectatum, id. de Or. 2, 64, 260: (sententias) dicere leves, frigidas ineptas, Quint. 8, 5, 30: verba frigidiora vitare, Cic. de Or. 2, 63, 256; cf. id. Or. 26, 89: frigidi et arcessiti joci, Suet. Claud. 21; cf. Quint. 9, 3, 69: illud frigidum et inane, id. 10, 2, 17: illud apud Euripidem frigidum sane, quod, etc., id. 5, 10, 31: frigida et puerilis affectatio, id. 4, 1, 77: frigida et inanis affectatio, id. 7, 3, 74: genus acuminis in reprehendendis verbis, nonnumquam frigidum, interdum etiam facetum, Cic. Brut. 67, 236: in salibus aliquando frigidus, Quint. 12, 10, 12: dies frigidis rebus absumere, Plin. Ep. 1, 9, 3: negotia, id. ib. 9, 2, 1; cf.: omnia ista frigida et inania videntur, id. ib. 4, 17, 4; Sen. de Ira, 2, 11.
      With a subject-clause: leve ac frigidum sit his addere, quo propinquos amicosque pacto tractaverit, Suet. Calig. 26.
    3. * C. With active meaning, causing cold or fright, frightening: frigidus a rostris manat per compita rumor, Hor. S. 2, 6, 50.
      Hence, adv.: frīgĭde (only acc. to II. and very rare; not in Cic.).
      1. 1. Inactively, slowly, feebly: quae cupiunt, tamen ita frigide agunt, ut nolle existimentur, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 3.
      2. 2. Flatly, trivially, insipidly, frigidly: verbis inepte et frigide uti, Gell. 13, 24, 7; so with inaniter, id. 7, 3, 43; with exigue, opp. graviter, id. 19, 3, 1; cf. also: quae sunt dicta frigidius, Quint. 6, 3, 4: transire in diversa subsellia, parum verecundum estEt si aliquando concitate itur, numquam non frigide reditur, i. e. in a silly, ridiculous manner, id. 11, 3, 133: tum ille infantem suam frigidissime reportavit, id. 6, 1, 39.

frīgilla, ae, f., v. fringilla.

1. frīgo, xi (acc. to Diom. p. 369 P.), ctum (frixum, Sid. Ep. 8, 14), 3, v. a. [cf. φρύγω],

  1. I. to roast, parch, fry (syn.: torreo, coquo): sesquilibram salis frigito, Cato, R. R. 106, 1: frictae nuces, Plaut. Poen. 1, 2, 113: frigunt hordeum, deinde molis frangunt, Plin. 18, 7, 14, § 72: fabas, Ov. Med. 70: triticum frictum, Varr. R. R. 2, 4, 21: frictum panicum, milium, Cels. 2, 30: frictum cicer, nux, Hor. A. P. 249: fricta faba, Plin. 22, 25, 69, § 140: ova fricta ex oleo, id. 29, 3, 11, § 44: simila frixa in sartagine, Sid. Ep. 8, 14; Vulg. Lev. 6, 21 al.
  2. II. Trop.: Tam frictum ego illum reddam, quam frictumst cicer, Plaut. Bacch. 4, 5, 7; cf. Hor. A. P. 249 supra.

* 2. frĭgo, ĕre, v. n. [the root of friguttio], to denote the natural sound of little children, to squeak, squeal: Afran. ap. Non. 308, 16 (Fragm. Com. v. 247 Rib.).

3. frĭgo, ĕre, v. a., acc. to Novius, i. q. erigo, to erect, Att. ap. Non. 308, 7 sq. and 7, 10 (Fragm. Trag. v. 441, 463 Rib.); Varr. ib.

frīgor, ōris, m. [frigeo], cold (late Lat.): molestissimus, Theod. Prisc. 2, 29.
Also, frigdor (contr. from frigidor, from frigidus], Theod. Prisc. 2, 16; id. de Diaet.

frīgŏrĭfĭcus, a, um, adj. [frigus+facio], cooling (post-class.): acetum omnium maxime frigorificum est, Gell. 17, 8, 14.

frīgŏro, āre, v. a. [frigus], to cool down (post-class.): cholericos, Cael. Aur. Tard. 4, 4; id. Acut. 3, 21, 208.

frĭgŭlo, āre, v. n., a word denoting the natural note of the jackdaw: graculus at frigulat, Auct. Carm. Philom. 28.

frīgus, ŏris, n. [Gr. ῤῖγος, cold, [?P(IGE/W ?]; the connection with Lat. rĭgeo, rĭgor, is doubtful, Curt. Gr. Etym. 353; Corss. Ausspr. 1, 451], cold, coldness, coolness (for syn. cf.: algor, gelu, rigor, glacies, pruina).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen. (class.): nec calor (mihi obsistet) nec frigus metuo, Plaut. Merc. 5, 2, 19; so opp. calor, Lucr. 2, 517; 6, 371; Cic. Univ. 14 med.; id. Rosc. Am. 45, 131; Verg. G. 2, 344; 4, 35: calidis torrescere flammis autrigere Frigore, Lucr. 3, 892: cum esset vinctus nudus in aëre, in imbri, in frigore, Cic. Verr. 2, 4, 40, § 87: vix in ipsis tectis frigus vitatur, id. Fam. 16, 8, 2: fere matutinis temporibus frigus est, coolness, Cels. 2, 1; cf.: frigus captabis opacum, Verg. E. 1, 53; Hor. C. 3, 13, 10; Ov. M. 10, 129: quae frigore sola Dormiat, in the cold night, Tib. 1, 8, 39: cum Appius senatum coegisset, tantum fuit frigus ut coactus sit nos dimittere, Cic. Q. Fr. 2, 12, 1.
      In plur.: nec frigora quimus usurpare oculis, Lucr. 1, 300: ut tectis saepti frigora caloresque pellamus, the cold, Cic. N. D. 2, 60, 151; cf.: ex verna intemperie variante calores frigoraque, Liv. 22, 2, 10: tecta quibus frigorum vis pellitur, Cic. Off. 2, 4, 13: propter frigorafrumenta in agris matura non erant, Caes. B. G. 1, 16, 2: Alpinae nives et frigora Rheni, Verg. E. 10, 47: Scythiae, Ov. M. 2, 224: Peligna, Hor. C. 3, 19, 8: matutina, id. S. 2, 6, 45: nocturna, Liv. 40, 22, 7: intolerabilia, id. 21, 58, 1: ficum frigoribus ne serito, in cold weather, Col. 5, 10, 9: quisquam picta colit Spartani frigora saxi, i. e. the variegated cold marble floor, Mart. 1, 56, 5; Tac. Agr. 12; id. G. 16; Suet. Aug. 81.
    2. B. In partic. (poet.).
      1. 1. The cold of winter, winter (like calor for summer; v. calor): lac mihi non aestate novum, non frigore defit, Verg. E. 2, 22: ante focum, si frigus erit, id. ib. 5, 70: quae frigore sola dormiat, Tib. 1, 8, 39: per medium frigus, Hor. Ep. 1, 15, 5.
        Plur.: frigoribus parto agricolae plerumque fruuntur, Verg. G. 1, 300: frigoribus mediis, id. E. 10, 65.
      2. 2. A chill, fever: tentatum frigore corpus, Hor. S. 1, 2, 80.
      3. 3. The coldness of death, death: et gelidos artus in leti frigore linquit, Lucr. 3, 401: aeternum leti, id. 4, 924: letale, Ov. M. 2, 611: supremum animae, Stat. S. 3, 3, 20: ast illi solvuntur frigore membra Vitaque cum gemitu fugit, Verg. A. 12, 951 (diff. from the foll.).
      4. 4. A cold shudder produced by fear: extemplo Aeneae solvuntur frigore membra, Ingemit, etc., Verg. A. 1, 92.
  2. II. Transf., a cold region or place: frigus non habitabile, Ov. Tr. 3, 4, 51: et quodcumque jacet sub urbe frigus, Mart. 4, 64, 14.
  3. III. Trop. (cf. frigeo and frigidus, II.; not in Cic.).
    1. A. Coldness in action, inactivity: si Parthi vos nihil calfaciunt, nos hic frigore frigescimus, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 5; Ov. F. 2, 856.
    2. B. A cold or frigid reception of a person or thing, esp. a discourse; coolness, coldness, indifference, disfavor (perh. not ante-Aug.): majorum ne quis amicus Frigore te feriat, coolness, loss of favor, Hor. S. 2, 1, 62; cf.: Montanus Julius et amicitia Tiberii notus et frigore, Sen. Ep. 122: et imperitia et rusticitas et rigor et deformitas afferunt interim frigus, Quint. 6, 1, 37; Plin. Ep. 6, 15, 4; Quint. 5, 7, 31: illud quaestionum et argumentorum apud corrupta judicia frigus evitant, id. 2, 12, 6.

frīguscŭlum, i, n. dim. [frigus], slight cold (post-class.).

  1. I. Lit., Tert. de Anim. 25.
  2. II. Trop., coolness, variance, disagreement between man and wife: quid si divortium non intercesserit, sed frigusculum? profecto valebit donatio, si frigusculum quievit, Dig. 24, 1, 32, § 12 (al. fribusculum).

frĭgūtĭo (frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.

  1. I. Lit., of birds: merulae in remotis tesquis frigutiunt, App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.
  2. II. Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.
    1. A. Neutr. (ante- and post-class.): murmurare potius et friguttire quam clangere, Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.: saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat, App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24: quid friguttis? Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).
    2. B. Act., to stammer forth: vix singulas syllabas fringutiens, App. Mag. p. 336, 18.

fringilla (also frigilla and frin-guilla), ae, f., a small bird, perh. the robin redbreast, Motacilla rubecula, Linn.; acc. to others, the chaffinch, Fringilla coelebs, Linn.; Varr. L. L. 7, § 104; Mart. 9, 55, 7; Paul. ex Fest. p. 90 Müll.

fringultio and fringūtio, īre, v. frigutio.

Frinĭātes, um, m., a Ligurian people on the northern slope of the Apennines, Liv. 39, 2, 1; 9.

frĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to rub, break or crumble into small pieces: terra, quae facile frietur, Varr. R. R. 1, 9, 7: glaebis terrarum saepe friatis, Lucr. 1, 888: ut inter se tritum tarde frietur, Plin. 12, 19, 42, § 92; 34, 12, 29, § 117: ut gemma in micas frietur, id. 12, 14, 32, § 65: friatum amomum, id. 12, 13, 28, § 49.

Frīsĭi, ōrum, m., φρίσιοι or φρείσιοι, Ptol. and Dio Cass., in the Middle Ages Frisones and Fresones, the Frisians, a people of northern Germany, between the Rhine and the Ems, in the modern West Friesland, Plin. 4, 15, 27, § 101; Tac. G. 34; id. A. 1, 60; 4, 72 al.
Hence, Frīsĭus, a, um, adj., Frisian, Tac. A. 4, 74.

frit (n. indecl.) vocatur illud summa in spica jam matura, quod est minus quam granum, Varr. R. R. 1, 48, 3.

fritilla, ae, v. fitilla.

frĭtillus, i, m., a box from which the dice were thrown, a dice-box, Mart. 14, 1, 3; 4, 14, 8; Juv. 14, 5; Sen. Apocol. fin.

frĭtinnĭo, īre, v. n., to twitter or chirp as a small bird.

  1. I. Lit.: et pullos peperit fritinnientes, Varr. ap. Non. 7, 15; of the cicada: et cuculi cuculant et rauca cicada fritinnit, Auct. Carm. Phil. 35.
  2. II. Transf., of the noise made by young children: sic dulci Marcus qui nunc sermone fritinnit, Poët. ap. Anthol. Lat. I. p. 603 ed. Burm.

Frīvŏlārĭa, ae, f., the title of a comedy of Plautus, of which only a few fragments have been preserved.

frīvŏlus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. from frico], silly, empty, trifling, frivolous; pitiful, sorry, worthless (mostly post-Aug.; perh. not in Cic.; cf. futtilis).

  1. I. Adj.: frivolus hic quidem jam et illiberalis est sermo, Auct. Her. 4, 11, 16: levibus aut frivolis aut manifesto falsis reum incessere (shortly after: quia, qui vana congerit), Quint. 7, 2, 34; Vop. Aur. 3, 1: colligitis lexidia, res taetras et inanes et frivolas, Gell. 18, 7, 3: frivola et inanis argutiola, id. 2, 7, 9: quaedam dicit futtilia et frivola, id. 16, 12, 1: jocus, Plin. 28, 19, 79, § 260: auspicium, Suet. Ner. 41: aura, Phaedr. 5, 8, 1: insolentia, id. 3, 6, 8: jactantia in parvis, Quint. 1, 6, 20: opus, Plin. 22, 6, 7, § 15: labor, Sen. Ep. 31: cura, Plin. 25, 3, 7, § 22: origo superbissimi animalium (i. e. hominis), id. 7, 7, 5, § 43: ratione morientes, id. 11, 29, 35, § 102: flunt in litterarum ostentatione inepti et frivoli, Gell. 15, 30, 2; so, in cognoscendo ac decernendo nonnumquam frivolus amentique similis, Suet. Claud. 15: quin etiam, quod est imprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant, Quint. 10, 7, 21: frivolum dictu, Plin. 7, 53, 54, § 186: frivolum videatur, non tamen omittendum, id. 28, 12, 50, § 184: huic misit qui nescio quid frivoli ducentis milibus traderet, some worthless thing, trifle, Suet. Calig. 39 fin.
  2. II. Subst.: frīvŏla, ōrum, n. plur., wretched furniture, paltry things, trifles: inter frivola mea, Sen. Tranq. 1; Dig. 13, 7, 11, § 5: jam poscit aquam: jam frivola transfert Ucalegon, Juv. 3, 198; 5, 59; Suet. Calig. 39; Dig. 13, 7, 11, § 5; cf.: frivola σκευάρια εὐτελῆ πάνυ, Gloss. Philox.
    Hence, adv.: frī-vŏlē, in a silly manner, triflingly: aliqui mentiuntur, Hier. in Mich. II. 7, 8.

frixo, āvi, v. freq. [1. frigo], to roast thoroughly, Cael. Aur. Acut. 1, 11, 77.

frixōrĭum, ii, n. [etym. dub.; perh. from frico], a frying-pan, Plin. Val. 2, 7; cf. frixorium, τήγανον, Vet. Gloss. Cf. the foll. art.

frixūra, ae, f. [etym. dub.; perh. from frico], a frying-pan, Ven. Carm. 6, 10, 13. Cf. the preced. art.

frixus, a, um, Part., from 1. frigo.