Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

vendĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [vendo], to offer again and again for sale, to try to sell (class., esp. in the trop. sense).

  1. I. Lit.: Tusculanum venditat, Cic. Att. 1, 14, 7: mercem, Auct. Her. 4, 6, 9: agellum (opp. emere), Plin. Ep. 1, 24, 1: piscinas grandi aere, Col. 8, 16, 5: olus, Plin. 22, 22, 38, § 80: mutationes stativorum, Tac. H. 1, 66: hordeum colonis, App. M. 7, p. 194, 36: non ego possum, quae ipsa sese venditat, tutarier, i. e. prostitutes herself, Plaut. Mil. 2, 3, 41; cf. id. Curc. 4, 1, 21.
  2. II. Trop., to cry up, praise, commend, recommend, blazon: istius omnia decreta, imperia, litteras peritissime et callidissime venditabat, Cic. Verr. 2, 2, 54, § 135; cf. id. ib. 2, 4, 59, § 133: pacem pretio, Liv. 38, 42, 11: munera principis et adipiscendorum honorum jus, Tac. A. 1, 49 med.: suam operam, Liv. 44, 25, 5; Quint. 12, 7, 6: ingenii venditandi aut memoriae ostentandae causā, Auct. Her. 2, 30, 47: obsequium amatori, Liv. 39, 43, 9: valde te venditavi, i. e. have praised you, Cic. Att. 1, 16, 16.
    1. B. Esp.: se alicui, pay court to, conciliate, etc.: quo modo se venditant Caesari? i. e. do they ingratiate themselves with him, Cic. Att. 8, 16, 1: existimationi hominum, id. Verr. 2, 3, 58, § 132: quod non florentibus se venditavit, Nep. Att. 11, 3: se plebi, Liv. 3, 35, 5: se senatui litteris, Vell. 2, 63, 3.
    2. C. To betray: qui perduellionis venditat patriam, Auct. Her. 4, 10, 15.

vendo, dĭdi, dĭtum, 3, v. a. [contr. from venum-do, venundo; v. 2. venus], to sell, vend.

  1. I. Lit.: aut hoc emptore vendes pulchre aut alio non potes, Plaut. Pers. 4, 4, 31: juravistinte illam nulli venditurum? id. Ps. 1, 3, 118: argentum accepi, dote inperium vendidi, id. As. 1, 1, 74: dum quidem hercle ne minoris vendas quam ego emi, pater, id. Merc. 2, 3, 89: vendo meum non pluris quam ceteri, fortasse etiam minoris, Cic. Off. 3, 12, 51: quam optime vendere, id. ib.: male, id. Verr. 2, 3, 98, § 227: dicit, quanti cujusque agri decumas vendiderit, id. ib. 2, 3, 53, § 123 sq.: praedia, id. ib. 2, 1, 54, § 142: fanum pecuniā grandi, id. Sest. 26, 56.
    Subst.: vendĭtum, i, n., a sale: tot judicia, quae ex empto aut vendito aut conducto aut locato contra fidem fiunt, sale, Cic. N. D. 3, 30, 74: constat negotiatio ex empto et vendito, Sen. Ben. 6, 38, 2.
  2. II. Trop., to sell or give up any thing for money, to betray: cum te trecentis talentis regi Cotto vendidissesquorum omnium capita regi Cotto vendidisti, Cic. Pis. 34, 84: ut modo se his, modo vendat illis, id. Har. Resp. 22, 47: vendidit hic auro patriam, sold, betrayed, Verg. A. 6, 621: suffragia nulli, Juv. 10, 78: sua funera, i. e. to expose one’s life for hire, id. 8, 192: animam lucro, Pers. 6, 75: verba sollicitis reis, Mart. 5, 16, 6: hoc ridere meum tam nil, nullā tibi vendo Iliade, I will not sell it thee for an Iliad, Pers. 1, 122.
    1. B. Transf., to cry up, trumpet, blazon, praise a thing (as if offering it for sale): Ligarianam praeclare vendidisti, Cic. Att. 13, 12, 2: vendit poëma, Hor. Ep. 2, 1, 75: at tu qui Venerem docuisti vendere primus, Tib. 1, 4, 59: te peregrinis vendere muneribus, Prop. 1, 2, 4: purpura vendit Causidicum, vendunt amethystina, recommend, Juv. 7, 135.
      Note: The classical passive of vendo is veneo (q. v.), acc. to Diom. p. 365 P. In prose of the golden period, no passive forms of vendo are found, except the partt. venditus and vendendus; but from the time of Seneca the pres. and imperf. pass. are freq.; e. g. Sen. Contr. 1, 2, § 7; Just. 11, 4, 8; 34, 2, 6; Spart. Had. 18, § 8; Lampr. Alex. Sev. 45; Diom. p. 365 P.