Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. suspectus, a, um, Part. of 1. suspicio.

2. suspectus, ūs, m. [1. suspicio], a looking up or upwards (poet. and in postAug. prose).

  1. I. Lit.: color nigricans aspectu idemque suspectu refulgens, Plin. 9, 38, 62, § 135: in suspectu esse, id. 37, 9, 40, § 123; 21, 8, 22, § 45.
    1. B. Poet., transf., a height: Tartarus ipse Bis patet in praeceps tantumQuantus ad aetherium caeli suspectus Olympum, Verg. A. 6, 579: turris erat vasto suspectu, id. ib. 9, 530.
  2. II. Trop., high regard or esteem, respect: honorum, Ov. F. 5, 31: nimius sui suspectus, Sen. Ben. 2, 26: facta ejus dictaque quanto meruit suspectu celebramus, id. Cons. ad Marc. 5, 2.
    Plur., Vitr. 7 praef. fin.

1. suspĭcĭo, spexi, spectum, 3, v. a. and n. [sub-specio].

  1. I. To look up or upwards, to look up at a thing.
    1. A. Lit.: cum caelum suspeximus, Cic. N. D. 2, 2, 4; cf. id. ib. 2, 18, 49: caelum, Suet. Tit. 10: summum de gurgite caelum, Ov. M. 11, 506: astra, Cic. Tusc. 1, 25, 62: ramos, Ov. M. 14, 660: pisces qui neque videntur a nobis neque ipsi nos suspicere possunt, Cic. Ac. 2, 25, 81.
      Poet.: nubes suspexit Olympus, looked up at, i. e. rose into the clouds, Luc. 6, 477: quae tuam matrem (i. e. Pleiadem) tellus a parte sinistrā Suspicit, which looks, i. e. is situated towards, Ov. M. 2, 840: suspexit in caelum, Cic. Rep. 6, 9, 9; 3, 2, 3.
      Absol.: nec suspicit nec circumspicit, Cic. Div. 2, 34, 72: formare vultus, respicientes, suspicientesque et despicientes, Plin. 35, 8, 34, § 56.
    2. B. Trop.
      1. * 1. In gen., to look up to a thing with the mind, to raise the thoughts up to: nihil altum, nihil magnificum ac divinum suspicere possunt, qui, etc., Cic. Lael. 9, 32.
      2. 2. In partic., to look up to with admiration, to admire, respect, regard, esteem, honor, etc. (opp. despicere, Sen. Vit. Beat. 25; syn. stupeo): eos viros suspiciunt maximisque efferunt laudibus, in quibus, etc., Cic. Off. 2, 10, 36: suspicit potentem humilis, Vell. 2, 126, 2; Suet. Claud. 28: eloquentiam, Cic. Or. 28, 97: naturam (with admirari), id. Div. 2, 72, 148: honores praemiaque vestra, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 2: argentum et marmor vetus aeraque et artes, Hor. Ep. 1, 6, 18.
  2. II. To look at secretly or askance; hence, by meton. (effectus pro causā), to mistrust, suspect (perh. only in participles; and most freq. in the part. perf.): Bomilcar suspectus regi et ipse eum suspiciens, Sall. J. 70, 1.
    Hence, suspectus, a, um, P. a. (acc. to suspicio, II.), mistrusted, suspected; that excites suspicion.
        1. a. Of persons, Plaut. Bacch. 4, 9, 81: habere aliquem falso suspectum, id. ib. 3, 6, 43: quo quis versutior et callidior est hoc invisior et suspectior detractā opinione probitatis, Cic. Off. 2, 9, 34: provincia de morbis, Pall. 1, 16: ne super tali scelere suspectum se haberet, Sall. J. 71, 5: in quādam causā suspectus, Quint. 6, 3, 96: in morte matris, Suet. Vit. 14: in (filiā), id. Gram. 16; Tac. H. 1, 13: suspectus societate consilii, Vell. 2, 35, 3: suspecti capitalium criminum, Tac. A. 3, 60: nimiae spei, id. ib. 3, 29 fin.: Licinius Proculus intimā familiaritate Othonis suspectus, id. H. 1, 46: aemulationis, id. A. 13, 9: proditionis, Just. 5, 9, 12: sceleris, Curt. 6, 8, 3.
          With dat.: non clam me est, tibi me esse suspectam, Ter. Hec. 4, 2, 1: meis civibus suspectus, Cic. Cat. 1, 7, 17; id. Quint. 4, 14: cum filius jamjam patri suspectus esset de novercā, id. Off. 3, 25, 94: nomine neglegentiae suspectum esse alicui, id. Fam. 2, 1, 1: suspectissimum quemque sibi haud cunctanter oppressit. Suet. Tit. 6.
          With inf.: suspectus consilia ejus fovisse, Tac. H. 1, 46.
        2. b. Of things, concr. and abstr.: (in tyrannorum vitā) omnia semper suspecta atque sollicita, Cic. Lael, 15, 52: (voluptas) invidiosum nomen est, infame, suspectum, id. Fin. 2, 4, 12: res, Liv. 41, 24, 17: ut quae suspecta erant, certa videantur, Quint. 5, 9, 10: in suspecto loco, i. e. uncertain, critical, dangerous, Liv. 21, 7, 7: in parte consedit, quae suspecta maxime erat, Suet. Aug. 43: lacus Ambiguis suspectus aquis, Ov. M. 15, 333: metuit accipiter Suspectos laqueos, Hor. Ep. 1, 16, 51: periculum, Suet. Dom. 14: suspectae horae (quartanae), Sen. Ben. 6, 8, 1: tumores, Plin. 20, 6, 23, § 55: aqua frigida, id. 31, 6, 37, § 71: promissum suspectius, Quint. 5, 7, 14.
          With dat.: animi medicina pluribus suspecta et invisa, Cic. Tusc. 3, 1, 1: suspectam facit judici causam, Quint. 5, 13, 51.
          Neutr., with subject-clause: crudele, suos addicere amores: Non dare, suspectum, Ov. M. 1, 618.
      1. 2. Act., suspicious, distrustful: timidi et suspecti, Cato, Dist. 4, 44; Amm. 29, 4, 5.