Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sur-rĭpĭo (subr-), rĭpŭi (rŭpŭi, Plaut. Trin. 1, 2, 46; id. Men. 5, 5, 38; v. Ritschl, Proleg. p. xcv.), reptum, 3 (sync. forms: surpite, Hor. S. 2, 3, 283: surpere, Lucr. 2, 314: surpuit, Plaut. Capt. prol. 8; id. ib. 3, 5, 102; 5, 4, 14: surpuerit, id. Trin. 4, 3, 16: surpuerat, Hor. C. 4, 13, 20; perf. subj. surrepsit for surripuerit, Plaut. Mil. 2, 3, 62), v. a. and n. [rapio], to snatch or take away secretly, to withdraw privily, to steal, pilfer, purloin (class.).

  1. I. Lit.: qui vasa ex privato sacro surripuerit, Cic. Inv. 2, 18, 55: ex ejus custodiā filium, id. Dom. 25, 66: libros servus. id. Fam. 13, 77, 3: puerum (servos), Plaut. Capt. prol. 8; cf. surreptus (puer), id. Poen. 4, 2, 80; 5, 2, 98: filius ex patriā, id. ib. 5, 4, 77: sacram coronam Jovis, id. Men. 5, 5, 38: de mille fabae modiis unum, Hor. Ep. 1, 16, 55: mappam praetori surpuit, Mart. 12, 29, 10.
    Of literary theft: qui a Naevio vel sumpsisti multa, si fateris, vel, si negas, surripuisti, Cic. Brut. 19, 76: Ennium hoc ait Homero surripuisse, Ennio Vergilium, Sen. Ep. 108, 34: non surripiendi causā, sed palam imitandi, id. Suas. 3, 7: surrupuisti te mihi dudum de foro, i. e. you have stolen away from me, Plaut. Men. 3, 2, 26; cf. id. Mil. 2, 3, 62: quae (puella) se surpuerat mihi, Hor. C. 4, 13, 20: unum me surpite morti, id. S. 2, 3, 283.
    Absol.: quare, Si quidvis satis est, perjuras, surripis, aufers Undique? Hor. S. 2, 3, 127.
  2. II. Trop.: virtus, quae nec eripi nec surripi potest, Cic. Par. 6, 3, 51: aut occulte surripi aut impune eripi, id. Verr. 2, 1, 4, § 10: surripiendum aliquid putavi spatii, id. Att. 5, 16, 1: motus quoque surpere debent, Lucr. 2, 314: crimina oculis patris, Ov. H. 11, 66: diem, id. P. 4, 2, 40: tempus quod adhuc subripiebatur, collige et serva, Sen. Ep. 1, 1.