Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sub-do, dĭdi, dĭtum, 3, v. a.

  1. I. To put, place, set, or lay under (syn.: suppono, sterno).
    1. A. Lit. (class.).
      1. 1. In gen.: ego puerum interead ancillae subdam lactantem meae, Liv. Andron. ap. Non. p. 153, 26 (Trag. Rel. v. 26 Rib.): ignem subdito, Cato, R. R. 105, 1; so, ignem, id. ib. 38, 4; Cic. N. D. 2, 10, 27; Liv. 8, 30 al.: faces, Lucr. 6, 1285: lapidem magnetem, id. 6, 1046: manum oculo uni, id. 4, 447; cf.: rem oculorum visu, id. 5, 101: furcas vitibus, Plin. 14, 2, 4, § 32: pugionem pulvino, Suet. Oth. 11; id. Dom. 17: calcaria equo, Liv. 2, 20; 4, 19; 22, 6; cf.: risus stimulos animo subdidit, id. 6, 34, 7: id genus animalium (tauros) aratro, Tac. A. 12, 24: se aquis, to plunge under, Ov. M. 4, 722: colla vinclis, Tib. 1, 2, 90 et saep.: versus, to append, add, Gell. 18, 4, 11; 19, 11, 3; cf.: hic tu paulisper haesisti, deinde ilico subdidisti: quid de duobus consulibus, etc., subjoined, Aus. Grat. Act. 23.
        Esp., of places, in part. perf.: Celaletae (populi) majores Haemo, Minores Rhodopae subditi, that dwell at the foot of Mount Hœmus, etc., Plin. 4, 11, 18, § 41; cf.: Libye subdita Cancro, lying under, Sil. 1, 194.
      2. 2. In partic., to bring under, subject, subdue, = subicere (very rare): Plutonis subdita regno Magna deum proles, Tib. 4, 1, 67: tot subdite rebus! Pers. 5, 124: subdidit Oceanum sceptris, Claud. IV. Cons. Hon. 42: Hispanum Oceanum legibus, id. III. Cons. Stil. praef. 8: rem tam magnam iisdem tempestatibus, iisdem casibus subdere, to expose, Plin. Ep. 3, 19, 4: imperio feminae, Tac. A. 12, 40.
        Part.: subdĭ-tus, a, um, subject (late Lat.): subditas viris, Vulg. Tit. 2, 5: tibi, id. Jud. 3, 2: justum est, subditum esse Deo, id. 2 Macc. 9, 12: subditi estote in omni timore, id. 1 Pet. 2, 18.
    2. B. Trop., to bring on, furnish, supply; to yield, afford (so not in Cic.): iraï fax subdita, Lucr. 3, 303: id nobis acriores ad studia dicendi faces subdidisse, Quint. 1, 2, 25: irritatis militum animis subdere ignem, Liv. 8, 32: ingenio stimulos, Ov. Tr. 5, 1, 76; Liv. 6, 34: alicui spiritus, id. 7, 40.
  2. II. To put in the place of another person or thing, to substitute (rare but class.).
    1. A. In gen.: te rogo, in Hirtii locum me subdas, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 7: quos in eorum locum subditos domi suae reservavit? Cic. Verr. 2, 1, 5, § 12: judicem in meum locum, id. Dom. 32, 85; Plin. Pan. 25, 3; cf. Quint. 3, 6, 54: immutavit et subdidit verbum ei verbo, quod omiserat, finitimum, Gell. 1, 4, 8.
    2. B. In partic., to put something spurious in the place of another person or thing; to substitute falsely; to forge, counterfeit, make up (not in Cic.; syn. substituo): subditum se suspicatur, that he is a spurious child, a changeling, Ter. Heaut. 5, 3, 12: me subditum et pellice genitum appellant, Liv. 40, 9: partum, Dig. 4, 10, 19; cf.: liberos tamquam subditos summovere familia, Quint. 1, 4, 3 Zumpt N. cr. (al. subditicios): abolendo rumori Nero subdidit reos, Tac. A. 15, 44: reum, id. ib. 1, 6; cf.: subditis, qui accusatorum nomina sustinerent, suborned, id. ib. 4, 59: testamentum, id. ib. 14, 40: crimina majestatis, id. ib. 3, 67: rumorem, id. ib. 6, 36 et saep.