Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

occŭlo (obc-), cŭlŭi, cultum, 3 (plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).

  1. I. In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.): virgulta multā terrā, Verg. G. 2, 346.
  2. II. In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.): vitia corporis fuco, Plaut. Most. 1, 3, 118: vulnera, Cic. Att. 5, 15, 2: (feminae) parietum umbris occuluntur, are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36: hastatos, Liv. 33, 1: se silvā, id. 25, 8, 5: classem in convexo nemorum sub rupe, Verg. A. 1, 310: caligine terras, Ov. M. 1, 600: puncta argumentorum, Cic. de Or. 2, 41, 77: narratum ab iis, to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16: vitia, Quint. 12, 8, 10.
    Absol.: si quis et imprudens aspexerit, occulat ille, Tib. 1, 2, 37.
    1. * B. Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.
      Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.; scanned ŏccultus, Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.; syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso, Plaut. Curc. 4, 2, 21: res occultae et penitus abditae, Cic. N. D. 1, 19, 49: occultiores insidiae, id. Verr. 2, 1, 15, § 39: occultior atque tectior cupiditas, id. Rosc. Am. 36, 104: si quid erit occultius et reconditum, id. Fam. 11, 21, 5: cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris, id. Ac. 2, 19, 62: per occultos calles, Verg. A. 9, 383: via, id. ib. 3, 695: nota, Ov. A. A. 3, 630: sapor, Verg. G. 3, 397: crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli, from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45: res, i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.: occulti miranda potentia fati, Juv. 7, 200.
        1. b. Of persons, close, reserved, secret, not open: si me astutum et occultum lubet fingere, Cic. Fam. 3, 10, 8: ab occultis cavendum hominibus consultisque, Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.
          With gen.: occultus odii, dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.
          1. (β) Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean): qui ejusmodi preces occulti illuderent, Tac. A. 3, 29; 4, 12: patris mei amicitias non occulti ferunt, id. ib. 4, 40.
    2. C. Neutr. as subst.
      1. 1. oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets: servi, quibus occulta creduntur, Cic. Cael. 23, 57: cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis, Juv. 3, 50.
        With gen.: occulta saltuum scrutari, Tac. A. 1, 61: occulta conjurationis retexere, id. ib. 15, 74: occulta cordis, Vulg. 1 Cor. 14, 25: hominum, id. Rom. 2, 16: ab occultis meis, from my secret sins, id. Psa. 18, 13.
      2. 2. Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86: stare in occulto, Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124: ex occulto, from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17: Jugurtha ex occulto repente nostros invadit, Sall. J. 59, 2.
        Hence, secretly: ex occulto intervenire, Cic. Clu. 16, 47.
        Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
          1. (α) Form occulte: neque id occulte fert, does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30: ea nunc occulte cuniculis oppugnatur, Cic. Agr. 1, 1, 1: proficisci, Caes. B. C. 1, 66: inter se constituere aliquid, id. B. G. 7, 83: labitur occulte, Ov. M. 10, 519: nec clam illud occulteque factum est, Plin. 36, 2, 2, § 6.
          2. (β) Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).
          3. * (γ) Form occultim: reptare, Sol. 4.
        1. b. Comp.: conari occultius, Cic. Deiot. 6, 18: erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes, Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.
          Sup.: quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit, Caes. B. C. 3, 67: castra quam potest occultissime locat, Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3; for which maxime occulte, Sall. J. 35, 4.

1. occultō, adv., v. occulo, P. a. fin.

2. occulto (obc-), āvi, ātum, 1 (occultassis for occultaveris, Plaut. Trin. 3, 2, 1), v. freq. a. [occulo], to hide, conceal, secrete (class.).
With pers. pron.: neque latebrose me abs tuo Conspectu occultabo, Plaut. Trin. 2, 2, 2: noli avorsari, neque te occultassis mihi, id. ib. 3, 2, 1.
The place of concealment usu. expressed by abl. with in: ut aves, tum in hac, tum in illā parte se occultent, Cic. Div. 1, 53, 120: in hortis suis se occultans, id. Att. 9, 11, 1: in quā (latebrā) tabella occultaret suffragium, id. Leg. 3, 15, 34; Plin. 8, 23, 35, § 85; Just. 25, 2, 3; Plin. Ep. 4, 11, 11; or by advv. of place: ibi se occultans, Cic. Phil. 2, 31, 77: cum paucissimis alicubi occultabor, id. Att. 10, 10, 3.
But also by the abl. (of means): Hiempsal reperitur, se occultans tugurio, Sall. J. 12, 5: se latebris, Cic. Imp. Pomp. 3, 7: insulis sese, Caes. B. G. 6, 31, 3; 5, 19, 1; 7, 45, 5; Liv. 7, 14, 8; Tac. A. 2, 17; id. H. 3, 84: quae natura occultavit, Cic. Off. 1, 35, 127: occultare et dissimulare appetitum voluptatis, id. ib. 1, 30, 105; cf., in the contrary order: dissimulare et occultare aliquid, Caes. B. C. 2, 31: intus veritas occultetur, Cic. Fin. 2, 24: legionem silvis, Caes. B. G. 7, 45: aliquid in terram, id. ib. 7, 85 (dub.; Schneider, Nipperdey, Kraner, in terrā): neque occultati humilitate arborum, Sall. J. 49, 5; Ov. M. 2, 686: fugam, Caes. B. G. 1, 27.
Mid.: stellae occultantur, hide themselves, Cic. N. D. 2, 20, 5 (opp. aperiuntur).
With inf.: est res quaedam, quam occultabam tibi dicere, Plaut. Pers. 4, 3, 22.