Lewis & Short

occursus, ūs, m. [occurro], a meeting, falling in with (not in Cic. or Cæs.; syn.: obviam itio, occursatio, etc.): vacuis occursu hominum viis, in the streets, where they met nobody, Liv. 5, 41, 5: prohiberi fratrum ejus occursu, Curt. 8, 3, 4; 6, 7, 29; Suet. Tib. 7; id. Ner. 1, 23: occursum alicujus vitare, to avoid meeting him, Tac. A. 4, 60: declinare, id. H. 3, 85: in occursum ejus, Vulg. Gen. 14, 17: in occursum tuum, id. Exod. 4, 14.
Of things: rota stipitis occursu fracta ac disjecta, by coming in contact with a stump, Ov. M. 15, 522: videbis nocturnam lunae successionem a fraternis occursibus lene remissumque lumen mutuantem, Sen. Cons. ad Marc. 18, 2 Haase (al. occursionibus): occursum trepidare amici, Juv. 8, 152: gravis occursu, id. 6, 418.
Of the Labyrinth: occursus ac recursus inexplicabiles, approaches and withdrawals, Plin. 36, 13, 19, § 85.