Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. mensus, a, um, Part., from metior.

2. mensus. ūs (only in abl. sing.), m. [metior], a measuring, measure, v. l. ap. App. de Mundo, p. 253 dub.

mētĭor, mensus (post-class. metītus, Dig. 32, 1, 52), 4, v. dep. [Sanscr. ma, to measure; cf. Gr. μέ-τρον, Lat. modus], to measure, mete (lands, corn); also, to measure or mete out, to deal out, distribute by measure (class.).

  1. I. Lit.: metiri agrum, Cic. Fam. 9, 17, 2: frumentum, id. Verr. 2, 3, 83, § 192: sol, quem metiri non possunt, id. Ac. 2, 41, 128: magnitudinem mundi, id. Off. 1, 43, 154: nummos, to measure one’s money, i. e. to have a great abundance of it, Hor. S. 1, 1, 95: nummos modio, Petr. S. 37: se ad candelabrum, id. ib. 75: pedes syllabis, to measure by syllables, Cic. Or. 57, 194: frumentum militibus metiri, Caes. B. G. 1, 16: cum exercitu frumentum metiri oporteret, id. ib. 1, 23; 7, 71: Caecubum, Hor. Epod. 9, 36: quis mensus est pugillo aquas? Vulg. Isa. 40, 12: tantus acervus fuit, ut metientibus dimidium super tres modios explesse, sint quidam auctores, Liv. 23, 12.
    1. B. Poet. transf., to measure a distance, i. e. to pass, walk, or sail through or over, to traverse: Sacram metiente te viam (of the measured pace of a proud person), Hor. Epod. 4, 7: aequor curru, to sail through, Verg. G. 4, 389: aquas carinā, Ov. M. 9, 446: tu, cursu, dea menstruo metiens iter annuom, to go through complete, Cat. 34, 17: instabili gressu metitur litora cornix, Luc. 5, 556.
      Also absol.: quin hic metimur gradibus militariis, to walk, Plaut. Ps. 4, 4, 11.
  2. II. Trop., to measure, estimate, judge one thing by another; also simply to measure, estimate, judge of, set a value on a thing.
          1. (α) With abl. of the standard of comparison, or the means of judgment: sonantia metiri auribus, Cic. Or. 68, 227: oculo latus, Hor. S. 1, 2, 103: omnia quaestu, by profit, Cic. Phil. 2, 43, 111: qui nihil alterius causa faciet et metietur suis commodis omnia, id. Leg. 1, 14, 41: vides igitur, si amicitiam sua caritate metiare, nihil esse praestantius, id. Fin. 2, 26, 85: vim eloquentiae sua facultate non rei natura, id. Opt. Gen. Or. 4, 10: omnia voluptate, id. Fam. 7, 12, 2: studia utilitate, Quint. 12, 11, 29: magnos homines virtute, non fortuna, Nep. Eum. 1: usum pecuniae non magnitudine, sed ratione, Cic. Att. 14: officia utilitate, Lact. 6, 11, 12: odium in se aliorum suo in eos metiens odio, Liv. 3, 54: pericula suo metu, Sall. C. 31, 2: peccata vitiis, Cic. Par. 3, 1, 20: aetatem nostram non spatio senectutis, sed tempore adulescentiae, Quint. 12, 11, 13.
          2. (β) With ex (very rare): fidelitas, quam ego ex mea conscientiā metior, Cic. Fam. 10, 4, 2: ex eo, quantum cuique satis est, metiuntur homines divitiarum modum, id. Par. 6, 1, 14.
          3. (γ) With ad: nec se metitur ad illum quem dedit haec (paupertas) posuitque modum, i. e. accommodates herself, Juv. 6, 358.
          4. (δ) Absol. (post-Aug.): metiri ac diligenter aestimare vires suas, Quint. 6, 1, 45: pondera sua, Mart. 12, 100, 8: sua regna, Luc. 8, 527.
            (ε) With quod: quanto metiris pretio, quod, etc., Juv. 9, 72.
    1. B. To traverse. go over, pass through: late Aequora prospectu metior alta meo, Ov. H. 10, 28: tot casus, tot avia, Val. Fl. 5, 476: jamque duas lucis partes Hyperione menso, Ov. M. 8, 564.
    2. C. To measure out, deal to any one, treat one well or ill: mensurā quā mensi fueritis, remetietur vobis, Vulg. Luc. 6, 38; cf. id. Matt. 7, 2.
      Note: In pass. signif., to be measured: agri glebatim metiebantur, Lact. Mort. Persec. 23, 2: an sol pedis unius latitudine metiatur, Arn. 2, 86.
      Part. perf.: mensus, a, um, measured off: mensa spatia conficere, Cic. N. D. 2, 27, 69.
      As subst.: bene mensum dabo, good measure, Sen. Q. N. 4, 4, 1.