Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-justus, a, um, adj., that is contrary to right and justice, unjust, wrongful, unreasonable, excessive, oppressive, severe.

  1. I. In gen., unsuitable, oppressive, excessive (rare): onus ( = immodicum), Cic. Or. 10, 35: faenus, Liv. 42, 5: injustis collatum viribus hostem, unequal, Stat. Th. 6, 774.
  2. II. In partic., unjust, wrongful: vir maleficus naturā et injustus, Cic. Tusc. 5, 20, 57; id. Fl. 38, 97: noverca, harsh, severe, Verg. E. 3, 33: homine imperito numquam quidquam injustius, Ter. Ad. 1, 2, 18: emori, ne aliquid faciat injustum, Lact. 5, 13, 15: Samnites Sidicinis injusta arma cum intulissent, Liv. 7, 29, 4: injusto carpere dente, with envious, malicious tooth, Ov. P. 3, 4, 73: mare, id. Am. 2, 11, 12: iracundia, Cic. de Or. 2, 50, 203: id quam injustum in patriamesset, non videbat, id. Off. 3, 21, 82: injustissima atque acerbissima incommoda, id. Fam. 5, 17, 1: injustaque regna tenebat, unjustly gotten, Ov. M. 5, 277.
    Subst.: injustum, i, n., injustice: jura inventa metu injusti fateare necesse est, Hor. S. 1, 3, 111.
    Adv.: injustē.
      1. 1. In gen., i. q. injuriā, wrongfully, unfairly: morbus non injuste terret, not without cause, Cels. 7, 3.
      2. 2. In partic., unjustly: imperare alicui, Plaut. Capt 2, 2, 58: in aliquem dicere, id. Bacch. 3, 3, 59: facis injuste si putas, etc., Cic. Fl. 17, 41; id. Off. 1, 7, 23; 3, 21, 84 al.: male et injuste facere, Nep. Them. 7 fin.
        Sup.: injustissime, Sall. J. 85, 43.