Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. infectus, a, um, adj. [2. in-factus].

  1. I. Not made or done, unwrought, unmade, undone, unperformed, unfinished (class.): ubi cognovit, opera quae facta infectaque sient, Cato, R. R. 2, 1: ea, quae sunt facta, infecta refert, Plaut. Am. 3, 2, 3: et id, quod indicatum non sit, pro infecto haberi oportere, Cic. Inv. 2, 27, 80: omnia pro infecto sint, let all be regarded as undone, Liv. 9, 11, 3: infecta pace, without having effected a peace, Ter. Eun. 1, 1, 8; Liv. 37, 1, 6; 32, 37, 5: damnum infectum, a loss which has not yet happened, but is only anticipated: qui in pariete communi demoliendo damni infecti (nomine) promiserit, Cic. Top. 4, 22; id. Verr. 2, 1, 56, § 146; so, damni infecti, Plin. 36, 2, 2, § 6; cf. Dig. 39, 2, 2; 43, 15, 1, § 5; Gai. 4, 31 al. (for Verg. A. 6, 742, v. inficio): infectis iis, quae agere destinaverat, ab urbe proficiscitur, without having accomplished those things, Caes. B. C. 1, 33; so, re infectā, without accomplishing the matter, id. B. G. 7, 17, 5; Liv. 9, 32, 6; Quint. 9, 3, 73; cf.: infecta dicta re eveniant tua, Plaut. Am. 2, 1, 85: infectis rebus, Sall. J. 28, 4; Nep. Milt. 7, 5; and: infecto negotio, Sall. J. 58 fin.: victoriā, without having gained the victory, Liv. 9, 23, 11: argentum, uncoined, id. 34, 10, 4; cf. aurum, Verg. A. 10, 528: infecta dona facere, to render unmade, to revoke, Plaut. Most. 1, 3, 27: infectum reddere, to make void, of no effect, id. ib. 4, 3, 23: facta atque infecta, things done and not done, i. e. true and false, Verg. A. 4, 190; Stat. Th. 3, 430: rudis atque infecta materies, unwrought, Petr. 114: telasque calathosque infectaque pensa reponunt, unfinished, Ov. M. 4, 10.
  2. II. Impossible: nihil jam infectum Metello credens, Sall. J. 76, 1; so, mira et paene infecta, App. M. 1, p. 111, 25.

in-fĭcĭo, fēci, fectum, 3, v. a. [in-facio], to put or dip into any thing; hence,

  1. I. Lit., to stain, dye, color, tinge with: quia tibi suaso infecisti pallulam, Plaut. Truc. 2, 2, 16: omnes se Britanni vitro inficiunt, Caes. B. G. 5, 14: lana infecta conchylio, Plin. 32, 7, 25, § 77: arma infecta sanguine, Verg. A. 5, 413; cf.: locum sanguine, Tac. H. 2, 55: diem, to discolor, darken, Ov. M. 13, 601: populi sole infecti, nondum exusti, Plin. 6, 19, 22, § 70: palpebrae mulieribus infectae quotidiano, Plin. 11, 37, 56, § 154: vestis ita infecta, id. 28, 7, 23, § 83; cf.: tinguntur sole populi, jam quidem infecti, darkened, tanned, id. 6, 19, 22, § 70: albus ora pallor inficit, covers, Hor. Epod. 7, 15; cf.: virgo inficitur teneras ore rubente genas, Tib. 3, 4, 32.
    1. B. Transf.
      1. 1. To mix with something: pocula veneno, Just. 21, 4: hōc (abl.) amnem inficit, Verg. A. 12, 418.
      2. 2. In partic., in a bad sense, to taint, infect, spoil: pabula tabo, Verg. G. 3, 481; cf.: Gorgoneis Alecto infecta venenis, imbued, id. A. 7, 341: mel infectum fronde, that has a taste of leaves, Plin. 11, 13, 13, § 32.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: sapientia nisi alte descendit et diu sedit animum non coloravit sed infecit, has merely tinged, Sen. Ep. 71, 31: si illā (humanorum divinorumque notitiā) se non perfuderit, sed infecerit, id. ib. 110, 8; cf.: (vestes) quarum generosi graminis ipsum Infecit natura pecus, Juv. 12, 41.
    2. B. In partic.
      1. 1. To instruct in any thing (syn. imbuere): jam infici debet (puer) iis artibus, quas si, dum est tener, combiberit, ad majora veniet paratior, Cic. Fin. 3, 2, 9: animos teneros et rudes inficiunt et flectunt, ut volunt, id. Leg. 1, 17 fin.
      2. 2. To spoil, corrupt, infect (syn. corrumpo): nos umbris, deliciis, otio . . . desidia animum infecimus, Cic. Tusc. 5, 27, 78: inficimur opinionum pravitate, id. ib. 3, 2: vereor ne hoc quod infectum est serpat longius, id. Att. 1, 13, 2: cupiditatibus principum et vitiis infici solet tota civitas, id. Leg. 3, 13, 30: elui difficile est; non enim inquinati sumus, sed infecti, Sen. Ep. 59, 9: artibus infectus, Tac. A. 2, 2.
        Poet.: infectum eluitur scelus (= quo se infecerunt), Verg. A. 6, 742 Forbig and Conington ad loc.