Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fulgens, entis, Part. and P. a., from fulgeo.

fulgeo, fulsi, 2 (ante-class. and poet. form acc. to the third conj.: fulgit, Lucil. and Pompon. ap. Non. 506, 8 and 9; Lucr. 5, 768 Lachm. N. cr.; 6, 160; 174; 214; fulgĕre, Pac., Att., Lucil. ap. Non. 506, 17 sq.; Lucr. 5, 1095; 6, 165; Verg. A. 6, 826; Val. Fl. 8, 284 al.; cf. Sen. Q. N. 2, 56), v. n. [Sanscr, bhrāg’, to glow, gleam; Gr. φλέγω, φλεγέθω, to burn, φλόξ, flame; Lat. fulgur, fulmen, fulvus, flagrare, flamma, flāmen, Curt. Gr. Etym. p. 187], to flash, to lighten (syn.: fulguro, splendeo, luceo).

  1. I. Lit.: si fulserit, si tonuerit, si tactum aliquid erit de caelo, Cic. Div. 2, 72, 149: cum aestate vehementius tonuit quam fulsit, Plin. 18. 35, 81, § 354; Mel. 1, 19, 1; Lucr. 6, 160; 165: Jove fulgente cum populo agi nefas esse, Cic. Vatin. 8, 20; cf.: Jove fulgente, tonantecaelo fulgente, tonante, id. N. D. 2, 25, 65; v. fulguro: tremulo tempestas impete fulgit, Lucr. 6, 174: fulsere ignes et aether, Verg. A. 4, 167: picei fulsere poli, Val. Fl. 1, 622.
    1. * B. Trop., of the vivid oratory of Pericles: qui (Pericles) si tenui genere uteretur, numquam ab Aristophane poëta fulgere, tonare, permiscere Graeciam dictus esset, Cic. Or. 9, 29 (acc. to Aristoph. Acharn. 530 sq.: Περικλέης Οὐλύμπιος Ἤστραπτεν, ἐβρόντα, ξυνεκύκα τὴν Ἑλλάδα); cf.: fulgurare ac tonare, Quint. 2, 16, 19.
  2. II. Transf., to flash, glitter, gleam, glare, glisten, shine (syn. splendeo).
    1. A. Lit.: qui nitent unguentis, qui fulgent purpurā, Cic. Cat. 2, 3, 5: marmorea tecta ebore et auro fulgentia, id. Par. 1, 3, 13: fulgentia signis castra, Hor. C. 1, 7, 19: qui caelum versat stellis fulgentibus aptum, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 30 Vahl.); so id. ib. (Ann. v. 162 ib.): caelo fulgebat luna sereno, Hor. Epod. 15, 1; cf. id. C. 2, 16, 3; Ov. M. 2, 722: fulgens contremuit domus Saturni (i. e. caelum), Hor. C. 2, 12, 8: micantes fulsere gladii, Liv. 1, 25, 4; cf.: fulgente decorus arcu Phoebus, Hor. Carm. Sec. 61: felium in tenebris fulgent radiantque oculi, Plin. 11, 37, 55, § 151: fulgentes oculi, Hor. C. 2, 12, 15: fulgentes Cycladae (on account of their marble), id. ib. 3, 28, 14 (for which: nitentes Cycladae, id. ib. 1, 14, 19): stet Capitolium fulgens (corresp. to lucidae sedes Olympi), id. ib. 3, 3, 43: argenti quod erat solis fulgebat in armis, Juv. 11, 108.
    2. B. Trop., to shine, glitter; be conspicuous, illustrious (rare and mostly poet.): (virtus) Intaminatis fulget honoribus, Hor. C. 3, 2, 18: indoles virtutis jam in adulescentulo, Nep. Eum. 1, 4: quondam nobili fulsi patre, Sen. Med. 209: fulgens imperio fertilis Africae, Hor. C. 3, 16, 31: fulgens sacerdotio, Tac. H. 4, 42: quae sanguine fulget Juli, Juv. 8, 42.
      Hence, ful-gens, entis, P. a., shining, glittering; in a trop. sense, illustrious.
      Comp.:
      fulgentior, Sen. Ep. 115, 4.
      Sup.: Messala fulgentissimus juvenis, Vell. 2, 71, 1: opus Caesaris, id. 2, 39, 1: (M. Tullius) fulgentissimo et caelesti ore, id. 2, 64, 3: duo fulgentissima cognomina patris et patrui, Val. Max. 3, 5, 1.
      Adv.: fulgenter, glitteringly, resplendently.
      1. 1. Lit.: quia sic fulgentius radiant, Plin. 10, 20, 22, § 43.
      2. 2. Trop.: fulgentius instrui poterat luxuria, certe innocentius, Plin. 22, 2, 3, § 4.