Lewis & Short

praefiscĭnē, praefiscĭni, and praefascĭni, adv. [adverbial form from prae-fascinum; cf. Non. 153, 12; prop. in security against magic; cf. Corss. Ausspr. 1, 775 sq.; hence], meaning no evil, without offence, without vanity (mostly ante-class.): pol tu ad laudem addito praefiscini, ne puella fascinetur, Titin. ap. Charis. p. 210; Afran. ib.: praefiscini hoc nunc dixerim, Plaut. As. 2, 4, 84; id. Cas. 5, 2, 51: homo praefiscini frugi, Petr. 73, 6.
Form praefascine, Plaut. Rud. 2, 5, 4; Gell. 10, 24, 8; Charis. p. 210 P.: praefascine dixerim, App. Flor. 3, 16, p. 356, 30 (cf. Hildeb. ad loc.).