prae-flōro, āvi, ātum, 1, v. a. [flos], to deprive of its blossoms beforehand; only trop.
- 1. To lessen, diminish, tarnish (very rare, and perh. not ante-Aug.): gloriam ejus victoriae praefloratam apud Thermopylas esse, Liv. 37, 58 fin.; cf.: decus praecerptum praefloratumque, Plin. Pan. 58: gaudii fructum, Gell. 14, 1, 36.
- 2. To deflower: vidua venit jam ab alio praeflorata, App. Mag. p. 332, 29.