Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

vĕnēnātus, a, um, Part. and P. a. of veneno.

vĕnēno, āvi, ātum, 1, v. a. [venenum].

  1. I. To poison.
    1. A. Lit.: ut spatium caeli quādam de parte venenet, Lucr. 6, 820: carnem, Cic. N. D. 2, 50, 126: telum, id. Quint. 2, 8: sagittas, Hor. C. 1, 22, 3.
    2. B. Trop.: non odio obscuro morsuque venenat, harms, Hor. Ep. 1, 14, 38.
  2. II. To color, dye: quos (tapetes) concha purpura imbuens venenavit, Cn. Matius poët. ap. Gell. 20, 9, 3: venenatus, Mass. Sabin. ib. 10, 15, 27; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 137.
    Hence, vĕnēnātus, a, um, P. a. (acc. to I.), filled with poison, envenomed; hence, poisonous, venomous.
    1. A. Lit.: colubrae, Lucr. 5, 27: dentes, Ov. H. 12, 95: anguis, id. Ib. 479: morsus, Plin. 8, 58, 83, § 227.
      Comp.: nihil est usquam venenatius quam in mari pastinaca, Plin. 32, 2, 12, § 25.
      Sup.: vipera, Tert. Bapt. 1.
      Subst.: vĕnēnāta, ōrum, n. (sc. animalia), venomous animals, Plin. 29, 4, 23, § 74.
      1. 2. Transf., bewitched, enchanted; magic: virga, Ov. M. 14, 413.
    2. B. Trop.: nulla venenato littera mixta joco, harming, biting, Ov. Tr. 2, 566: eos vos muneribus venenatis venistis depravatum, corrupting, dangerous, Anton. ap. Cic. Phil. 13, 17, 35: punctu, App. M. 7, p. 196, 11.