Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pugnus, i, m. [root pug-; v. pugil, pugno].

  1. I. A fist: pugnus a punctione, id est percussu dicitur, Paul. ex Fest. p. 219 Müll.: manum plane comprimere pugnumque facere, Cic. Ac. 2, 47, 145: certare pugnis, calcibus, unguibus, id. Tusc. 5, 27, 77; cf. id. Verr. 2, 3, 23, § 56: pugnis contundere aliquem, Plaut. Bacch. 3, 3, 46: pugnum impingere alicui in os, id. Rud. 3, 4, 5: pugnis onerare, id. Am. 1, 1, 72: obtundere, id. ib. 2, 1, 59: pugnos in ventrem ingerere, Ter. Phorm. 5, 7, 95: pugnum ducere alicui, to give one a blow with the fist, Dig. 47, 10, 4: percusserit proximum suum pugno, Vulg. Exod. 21, 18.
    Poet., of boxing: neque pugno Neque segni pede victus, Hor. C. 3, 12, 8; 1, 12, 26: Castor gaudet equis, ovo prognatus eodem Pugnis, id. S. 2, 1, 27.
  2. II. Transf., as a measure, a fistful, handful, Cato, R. R. 82; Marc. Emp. 8 med.: pugnus aeris, Sen. Ira, 3, 33, 1.