Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

perversē (pervorsē), adv., v. perverto, P. a. fin.

per-verto (pervorto), ti, sum, 3, v. a., to turn around or about, to overturn, overthrow, throw down (class.).

  1. I. Lit.: pinus proceras pervortunt, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 196 Vahl.): (coqui) aulas pervortunt, Plaut. Cas. 4, 1, 16: turrim ballistā, id. Bacch. 4, 4, 59: tum visam beluam immanem, quàcunque incederet, arbusta, virgulta, tecta pervertere, Cic. Div. 1, 24, 49: perversae rupes, broken, craggy rocks, Liv. 21, 33.
    1. B. Esp., in wrestling or boxing, to throw down, knock down; hence: si rex opstabit ob viam, regem ipsum prius pervortito, Plaut. Stich. 2, 1, 14.
  2. II. Trop.
    1. A. To overthrow, subvert; to destroy, ruin, undo, corrupt: cito homo pervorti potest, Plaut. Poen. 4, 2, 52: labefactare atque pervertere amicitiam aut justitiam, Cic. Fin. 3, 21, 70: quidam, propositis malorum et bonorum finibus, omne officium perverterunt, id. Off. 1, 2, 5: omnia jura divina atque humana, id. ib. 1, 8, 26: ipse (Quinctius) postquam Junium pervertit, totam causam reliquit, id. Quint. 39, 108: hostium vim se perversurum putavit, pervertit autem suam, id. Div. 2, 56, 115; id. Brut. 79, 273: aliquem amicitiā alicujus, Tac. A. 13, 45: aliquem, id. H. 3, 38: aliquos et ambitio pervertet, Quint. 12, 8, 2.
    2. B. To put down, confute, silence one (in allusion to the meaning I. B. supra): nemo umquam me tenuissimā suspicione perstrinxit, quem non perverterim ac perfregerim, Cic. Sull. 16, 47: numquam ille me opprimet consilio, numquam ullo artificio pervertet, id. Div. in Caecil. 14, 44.
      Hence, perver-sus (pervorsus), a, um, P. a., turned the wrong way, askew, awry (cf. praeposterus).
    1. A. Lit.: rectus perversusque partus, Varr. ap. Gell. 16, 16, 4: perversas induit comas, gets her false hair on awry, Ov. A. A. 3, 246: pondere capitum perversa ova, Plin. 10, 16, 18, § 38: perversa vestis, i. e. pulla, Sen. Ira, 1, 16, 5: Roscius erat perversissimis oculis, quales sunt strabonum, dreadfully squint-eyed, Cic. N. D. 1, 28, 79.
    2. B. Trop., perverse, not right, wrong, evil, bad: dies pervorsus atque advorsus, Plaut. Men. 5, 5, 1: nihil pravum et perversum, Cic. Rosc. Com. 10, 30: quid magis inquinatum, deformatum, perversum, conturbatum dici potest, id. Har. Resp. 12, 25: homo praeposterus atque perversus, id. Clu. 26, 71: sapientia, id. Mur. 36, 75: mos, id. Rosc. Com. 18, 56: bellum Contra fata deūm perverso numine poscunt, Verg. A. 7, 584: perversa grammaticorum subtilitas, Plin. 35, 3, 4, § 13: ambitio, Quint. 10, 7, 21: generatio perversa, wicked, Vulg. Deut. 32, 20 et saep.
      As subst.: perversum, i, n., a wrong, evil: in perversum sollers, Sen. Vit. Beat. 5, 3.
      Hence, adv.: perversē (pervor-sē), awry, the wrong way.
      1. 1. Lit.: sella curulis in senatu perverse collocata, Suet. Galb. 18.
      2. 2. Trop., perversely, wrongly, badly, ill: dicere, Enn. ap. Gell. 11, 4, 3 (Trag. v. 229 Vahl.); so, dicere, Cic. de Or. 1, 33, 150: erras pervorse, pater, Plaut. Most. 4, 2, 36: interpretari, id. Truc. 1, 2, 41: si quid fleri pervorse videt, id. Pers. 3, 1, 40: vides, id. Merc. 2, 2, 20: si quid perverse tetreque factum est, Cato ap. Gell. 10, 23, 4: uti deorum beneficio, Cic. N. D. 3, 28, 70: imitari, id. Off. 3, 32, 113: quiescite agere perverse, Vulg. Isa. 1, 16.
        Comp.: perversius, Tert. Apol. 2.
        Sup.: perversissime suspicari, Hier. in Matt. 1, 25.