Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

2. ornātus, ūs (gen. ornati, Ter. And. 2, 2, 28; dat. ornatu, C. Caes. ap. Gell. 4, 16, 8), m. [orno] (class.; cf.: cultus, munditia), a furnishing, providing, preparing; a preparation.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen. (very rare): in ornat bus publicis (i. e. epulis, conviviis), Varr. R. R. 3, 9, 17: in aedibus nihil ornati, no preparation (for the wed ding), Ter And. 2, 2, 28: Pompeiis emptus ornatus (trapeti), Cato, R. R. 22, 3.
    2. B. In partic., an adornment, decoration, embellishment, ornament (class.): portarum, itinerum, locorumque omnium, Hirt. B. G. 8, 51.
      1. 2. Transf., in concr., splendid dress, attire, apparel: ornatus appellatur cultus ipse, quo quis ornatur, Fest. p. 184 Müll.: nauclericus, Plaut. Mil. 4, 4, 41: vide ornatus hic satine me condecet? id. Ps. 4, 1, 24: militaris, Cic. Off. 1, 18, 61: regalis, id. Fin. 2, 21, 69: equus regio ornatu instructus, trappings, Plin. 8, 42, 64, § 154 dub. (Jan.: regio instratu ornatus).
        So of a woman’s head-dress, Ov. A. A. 3, 138; Verg. A. 7, 74: corporis ornatum exuere, Juv. 10, 321.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., furniture, accoutrements, equipage: eloquentia quocumque ingreditur, eodem est instructu ornatuque comitata, Cic. de Or. 3, 6, 23: ornatus autem verborum duplex, unus simplicium, alter collocatorum, id. Or. 23, 80.
    2. B. In partic., a decoration, ornament: aedilitatis, Cic. Dom. 43, 111: afferre ornatum orationi, id. Or. 39, 134.
      Of the world, corresp. to the Gr. κόσμος, Cic. Ac. 2, 38, 119: hic tantus caeli ornatus, id. N. D. 2, 44, 115; cf. Plin. 2, 4, 3, § 8: caeli et terra et omnis ornatus eorum, Vulg. Gen. 2, 1.