Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mūnĭfex, ĭcis, com. [munia-facio], one who performs service or is on duty (postAug.).

  1. I. Lit., of soldiers: munifices, milites, qui munera facere coguntur, Veg. Mil. 2, 7; cf. Paul. ex Fest. s. v. BENEFICIARII, p. 33 Müll.
  2. II. Transf., of things: munifex mamma, i. e. suckling, Plin. 11, 40, 95, § 234.

1. mūnĭfĭcus, a, um, adj. [munusfacio], present-making, i. e. bountiful, liberal, benevolent, generous, munificent (class.; syn.: liberalis, beneficus).

  1. I. Of persons: ut munifica sim bonis, Plaut. Am. 2, 2, 212: in dando munificum esse, Cic. Off. 2, 18, 64: liberalissimus munificentissimusque, id. Rosc. Com. 8, 22.
  2. II. Of things: opes, Ov. P. 4, 1, 24: arca, Mart. 8, 38, 11.
    Comp.: munificior a munifico identidem Cato dixit, cum nunc munificentior dicamus, quamvis munificens non sit in usu, Paul. ex Fest. p. 155 Müll.
    Hence, adv.: mūnĭ-fĭcē, bountifully, munificently (class.): tam munifice et tam large dare, Cic. N. D. 3, 27, 69: adjuvisse, Liv. 22, 37.

2. mūnĭfĭcus, a, um, adj. [munia-facio], doing duty, on duty (post-class.): munifici milites (al. munifices), Dig. 50, 16, 18.