Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.
lĭtūra, ae, f. [lino], a smearing, anointing. 
- I.  In gen.: solem etiam et pluviam arcet ejusmodi litura, Col. 4, 24, 6.
 
- II.  In partic. 
 
- A.  Lit., a rubbing or smearing of the wax on a writing-tablet, in order to erase something written; hence, a blotting out, erasure, correction: unius nominis litura, Cic. Arch. 5, 9.
 
- B.  Transf. 
 
- 1.  Concr., a passage erased, an erasure: videtis extremam partem nominis demersam esse in litura, id. Verr. 2, 2, 78, § 191: litterae lituraeque omnes assimilatae, id. ib. 2, 2, 77, § 189: carmen multā liturā coërcere, Hor. A. P. 292.
 
- 2.  A blot, blur made in a writing: haec erit e lacrimis facta litura meis, Prop. 4 (5), 3, 4: littera suffusas quod habet maculosa lituras, Ov. Tr. 3, 1, 15.
 
- 3.  A wrinkle: cum corpus nulla litura notet, Mart. 7, 18, 2.
 
- C.  Trop., an alteration: nec ulla in decretis ejus litura sit, Sen. Vit. Beat. 8, 2.