Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

intento, āvi, ātum, 1, v. a. [intendo], to stretch out or extend towards any thing.

  1. I. Lit.: haec sica intentata nobis est, Cic. Mil. 14: manus, Tac. A. 1, 27: alicui manus, Auct. B. Hisp. 22: cum voces cum manus intentarent, raise, Tac. A. 3, 36: strictos gladios, Suet. Caes. 14: manus ad sidera, Petr. 112.
  2. II. Transf.
    1. A. To direct or turn towards: oculos in proeliantes, Petr. 70.
    2. B. To stretch out threateningly towards, to threaten or attack with any thing: dolor ardentes faces intentat, Cic. Tusc. 5, 27, 76: arma Latinis Hernicis, Liv. 6, 27: Romanum imperium intentantes, id. 42, 12: praesentemque viris intentant omnia mortem, Verg. A. 1, 91: Verginius intentans in Appium manus, Liv. 3, 47, 7: ictus, Tac. H. 3, 31: probra ac verbera, id. A. 12, 47: terror omnibus intentabatur, all were struck with terror, id. ib. 3, 28: invicem crimen, Quint. 3, 10, 4: mortem, Amm. 15, 5, 37: pugnam, id. 16, 2, 12.
    3. C. To attack, accuse one: quasi intentantis loco, Cic. Inv. 2, 43, 125.