Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. harmŏnĭa, ae (archaic gen. sing. harmoniaï, Lucr. 3, 131), f., = ἁρμονία, an agreement of sounds, consonance, concord, harmony; pure Lat. concentus.

  1. I. Lit.: velut in cantu et fidibus, quae harmonia dicitur, Cic. Tusc. 1, 10, 20; cf.: harmoniam ex intervallis sonorum nosse possumus: quorum varia compositio etiam harmonias efficit plures, id. ib. 1, 18, 41: ad harmoniam canere mundum, id. N. D. 3, 11, 27: numeros et geometriam et harmoniam conjungere, id. Rep. 1, 10; Vitr. 5, 4, 6.
  2. II. Transf.
    1. A. Concord, harmony; in gen., Lucr. 3, 131: neque harmoniā corpus sentire solere, id. 3, 118: nam multum harmoniae Veneris differre videntur, id. 4, 1248.
    2. B. Singing, a song: te nostra, Deus, canit harmonia, Prud. Cath. 3, 90.

2. Harmŏnĭa, ae, f., daughter of Mars and Venus, the wife of Cadmus, and mother of Semele, Ino, Agave, and Polydorus, Hyg. Fab. 6; 148; 159.
Acc.: Harmonien, Ov. A. A. 3, 86.