Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

con-vīvĭum, ii, n. [vivo]; lit.,

  1. I. a living together; hence, a meal in company, a social feast, entertainment, banquet (freq. and class.): bene majores nostri accubitionem epularem amicorum, quia vitae conjunctionem haberet, convivium nominarunt, melius quam Graeci, qui hoc idem tum compotationem tum concenationem vocant, Cic. Sen. 13, 45: domi agitare, Plaut. Mil. 2, 2, 10: strategum te facio huic convivio, id. Stich. 5, 4, 20: sublatum’st convivium, id. Men. 3, 1, 19: Rhodium tangere in convivio, Ter. Eun. 3, 1, 30: suam egit semper vitam in otio, in conviviis, id. Ad. 5, 4, 9; 5, 9, 8; id. Hec. 1, 2, 18; Lucr. 4, 1131: dominum cum togā pullā (videre) ante convivium, Cic. Vat. 13, 31: ornare splendide convivium, id. Quint. 30, 93; id. Verr. 2, 4, 20, § 44; Cat. 47, 5; Verg. G. 1, 301: nos convivia cantamus, Hor. C. 1, 6, 17; id. Epod. 11, 8; id. Ep. 1, 5 29; Prop. 4 (5), 6, 71; Tac. A. 3, 9; 15, 30.
  2. II. Concr., company at table, guests ( = convivae): nequitiam vinosa tuam convivia narrant, Ov. Am. 3, 1, 17; Sen. Tranq. 1, 8; Petr. 109, 5; Plin. 22, 23, 47. § 96; 28, 2, 5, § 27; Stat. S. 3, 1, 77.