Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

armātūra, ae, f. [armo], armor, equipment.

  1. I.
    1. A. Lit.: armatura varia peditatūs et equitatūs, Cic. Fam. 7, 1: cohortes nostrā armaturā, id. Att. 6, 1: Numidae levis armaturae, of light armor, Caes. B. G. 2, 10: universi generis armatura, Vulg. 2 Par. 32, 5; ib. Ezech. 26, 9.
    2. B. Meton. (abstr. pro concr.), armed soldiers; and in class. lang. always with the adj. levis, = velites, light-armed soldiers (opp. gravis armatus). Veg. first used armatura absol. for young troops: nostrae sunt legiones, nostra levis armatura, Cic. Phil. 10, 6 fin.: equites, pedites, levis armatura, id. Brut. 37, 139: adsequi cum levi armaturā, Liv. 27, 48; cf. id. 28, 14; Flor. 4, 2, 49: equitum triginta, levis armaturae centum milia, Suet. Caes. 66; Liv. 21, 55; 22, 18: manipuli levis armaturae, id. 27, 13: levis armaturae juvenes, id. 44, 2 et saep.
  2. II. Trop.
    1. A. Of discourse: haec fuerit nobis, tamquam levis armaturae, prima orationis excursio; nunc comminus agamus, Cic. Div. 2, 10, 26.
    2. B. A kind of exercise in arms, Amm. 14, 11; Veg. 1, 13; 2, 23.
    3. C. In a religious sense (eccl. Lat.): induite armaturam Dei, the armor of God, Vulg. Ephes. 6, 11; 6, 13.