Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

alterco, āre, act. form for altercor (anteand post-class.), to wrangle, quarrel: cum patre altercāsti, * Ter. And. 4, 1, 28.
Pass.: ne, dum de his altercatur, ipsius negotii disceptatio proteletur, Inst. Just. 4, 13, 10.

altercor, ātus, 1, v. dep. [alter], to have a discussion or difference with another, to dispute; to wrangle, quarrel, etc. (constr. cum aliquo, inter se, and alicui with acc. and absol.).

  1. I. In gen.: cur illa hic mecum altercata est? Pac. ap. Non. 470, 7: Labienus altercari cum Vatinio incipit, Caes. B. C. 3, 19: mulierum ritu inter nos altercantes, Liv. 3, 68.
    Once with acc.: dum hunc et hujusmodi sermonem altercamur, App. M. 2, p. 115, 40: nimium altercando veritas amittitur, P. Syr. ap. Gell. 17, 14.
  2. II. Esp., in rhet. lang., to strive to gain the victory over an opponent in a court of justice by putting questions for him to answer (cf. altercatio, II.): Crassus in altercando invenit parem neminem, in crossexamining, Cic. Brut. 43.
    Hence poet., in gen, to contend, struggle with: altercante libidinibus pavore, * Hor. S. 2, 7, 57.