Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

affectĭo (adf-), ōnis, f. [adficio].

  1. I. The relation to or disposition toward a thing produced in a person by some influence (in this and the two foll. signif. almost peculiar to the philos. lang. of Cic.): comparantur ea, quae aut majora aut minora aut paria dicuntur; in quibus spectantur haec: numerus, species, vis, quaedam etiam ad res aliquas adfectio, relation, Cic. Top. 18, 68, and § 70; cf. id. ib. 2, 7.
  2. II.
    1. A. A change in the state or condition of body or mind, a state or frame of mind, feeling (only transient, while habitus is lasting): adfectio est animi aut corporis ex tempore aliqua de causa commutatio ut, laetitia, cupiditas, metus, molestia, morbus, debilitas, et alia, quae in eodem genere reperiuntur, Cic. Inv. 1, 25, 36; 1, 2, 5; cf. 1, 2, 5, § 19. In Gellius = adfectus, as transl. of the Gr. πάθος, Gell. 19, 12, 3.
    2. B. A permanent state of mind, a frame of mind, a state of feeling, Gr. διάθεσις: virtus est adfectio animi constans conveniensque, Cic. Tusc. 4, 15, 34 Kühn (cf. in Gr. διάθεσις ψυχῆς συμφώνης αὑτῇ, Stob. Ecl. Eth. 2, p. 104); id. Fin. 3, 26, 65 Goer.: non mihi est vita mea utilior quam animi talis adfectio, neminem ut violem commodi mei gratiā, id. Off. 2, 6, 29 Beier.
      Also of body, as anal. to the mind, a fixed, permanent constitution: tu qui detinieris summum bonum firma corporis adfectione contineri, etc., Cic. Tusc. 5, 9, 27.
      And metaph. of the stars, their position in respect to one another: astrorum, a constellation, Cic. Fat. 4: ex qua adfectione caeli primum spiritum duxerit, id. Div. 2, 47 (cf. affectus, a, um, B.).
    3. C. Esp., a favorable disposition toward any one, love, affection, good-will (post-Aug. prose): simiarum generi praecipua erga fetum adfectio, Plin. 8, 54, 80: egit Nero grates patribus laetas inter audientium adfectiones, Tac. A. 4, 15: argentum magis quam aurum sequuntur, nullā adfectione animi, sed quia, etc., id. G. 5; Just. 24, 3: Artemisia Mausolum virum amāsse fertur ultra adfectionis humanae fidem, Gell. 10, 18, 1.
      Concr., the loved object: adfectiones, children, Cod. Th. 13, 9, 3.
    4. D. In the Lat. of the Pandects, ability of willing, will, volition, inclination (cf. 2. affectus, II. D.): furiosus et pupillus non possunt incipere possidere, quia adfectionem tenendi non habent, Dig. 5, 16, 60.