Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

absŏlūtĭo, ōnis, f. [absolvo].

  1. I. In judicial lang., an absolving, acquittal: sententiis decem et sex absolutio confici poterat, Cic. Clu. 27: annus decimus post virginum absolutionem, id. Cat. 3, 4: majestatis (for de majestate), an acquittal from crimen majestatis, id. Fam. 3, 11.
    In Suet. in plur.: reis absolutiones venditare, Vesp. 16.
  2. II. Completion, perfection, consummation.
    1. A. In gen.: virtus quae rationis absolutio definitur, Cic. Fin. 5, 14: hanc absolutionem perfectionemque in oratore desiderans, this finish and perfection, id. de Or. 1, 28, 130; so id. Inv. 2, 30.
    2. B. Esp., in rhet., completeness, Cic. Inv. 1, 22, 32.