Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fragmen, ĭnis, n. [FRAG, frango].

  1. * I. A fracture: percussit subito deceptum fragmine pectus, Val. Fl. 3, 477.
  2. II. Mostly in plur.: fragmina, um, pieces broken off, fragments, ruins, wreck (poet. and in postAug. prose for the class. fragmenta).
          1. (α) Plur.: silvarum, Lucr. 1, 284; 5, 1284: remorum, Verg. A. 10, 306: mucronis, id. ib. 12, 741: navigii, Ov. M. 11, 561; cf. ratis, id. ib. 14, 563: adjacebant fragmina telorum equorumque artus, Tac. A. 1, 61: subselliorum, Suet. Ner. 26: panis, crumbs, id. Claud. 18: favorum, quae in sacco remanserunt, Col. 9, 15 fin.
            Absol.
            of bits of wood, chips: taedas et fragmina poni Imperat, Ov. M. 8, 459.
          2. (β) Sing.: Ilioneus saxo atque ingenti fragmine montis Lucetium sternit, fragment of a mountain, piece of rock, Verg. A. 9, 569; 10, 698; Vulg. Judic. 9, 53 al.