Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. flāmĭnĭus, a, um, adj. [1. flamen], of or belonging to a flamen.

  1. I. Adj.: flaminia aedes domus flaminis Dialis, Paul. ex Fest. p. 89, 10 Müll.; so, ex domo flaminia, id. s. v. ignem, p. 106, 4 Müll.; cf. in the foll.: flaminius camillus puer dicebatur ingenuus patrimes et matrimes, qui flamini Diali ad sacrificia praeministrabat, Paul. ex Fest. p. 93, 2 sq. Müll.: flaminius lictor est, qui flamini Diali sacrorum causa praesto est, id. ib.
  2. II. Subst.
    1. A. flāmĭnĭa, ae, f.
      1. 1. the dwelling of the flamen Dialis: ignem e flaminia, id est flaminis Dialis domo, nisi sacrum efferri jus non est, Gell. 10, 15, 7.
      2. 2. A young priestess who attended on the wife of the flamen Dialis: flaminia dicebatur sacerdotula, quae flaminicae Diali praeministrabat, Paul. ex Fest. p. 93, 6 Müll. (but perh., from the preceding words of Festus, we are to supply the word camilla, and to read flaminia camilla, like flaminius camillus; cf. Müll. ad loc.).
    2. B. flămĭnĭum, ii, n., the office or dignity of flamen, Cic. Phil. 13, 19, 41; Liv. 26, 23, 8; Tac. A. 4, 16; Massur. Sabin. ap. Gell. 10, 15, 22.

2. Flāmĭnĭus, a,

  1. I. the name of a Roman gens. So C. Flaminius Nepos, who, when censor, A.U.C. 534, built a circus and constructed a road, and, when consul, was overcome and slain by Hannibal at the lake of Trasimenus, Liv. 22, 4 sq.; Cic. Inv. 2, 17, 52; id. Div. 1, 35, 77; id. N. D. 2, 3, 8; id. Brut. 14, 57; Nep. Hann. 4, 3.
  2. II. Derivv.
    1. A. Flāmĭnĭus, a, um, adj., of or belonging to a Flaminius, Flaminian: ea omnia in pratis Flaminiis acta, quem nunc Circum Flaminium appellant, Liv. 3, 54, 15; cf. id. 3, 63, 7; Cic. Att. 1, 14, 1; id. Sest. 14, 33 al.; Mart. 12, 74, 2; cf. Becker’s Antiq. 1, p. 604; 608 and 667 sq.; 2, 1, p. 361: via, leading from Rome to Ariminum, Cic. Phil. 12, 9, 22; id. Att. 1, 1, 2.
    2. B. As subst.: Flāmĭnĭa, ae, sc. via, Mart. 8, 75, 2; along it stood many tombs; hence: quorum Flaminia tegitur cinis atque Latina, Juv. 1, 171.
    3. C. Flāmĭnĭānus, a, um, adj., Flaminian: ostentu, Cic. Div. 2, 31, 67.